Ανάσταση σημαίνει Αναγέννηση!
Νέα ξεκινήματα, καινούριες ιδέες...
Εύχομαι ολόψυχα,
υγεία,ευτυχία και πρόοδο!
Κυριακή 27 Απριλίου 2008
Δευτέρα 21 Απριλίου 2008
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΠΡΟΣΘΕΣΗ 
Σε όλα τα παιχνίδια στο ξεκίνημα μπορείς να επιλέγεις τους αριθμούς(τη μεγαλύτερη αξία που θα μπορούν να πάρουν), που θα χρησιμοποιήσεις. Επίσης, έχεις τη δυνατότητα να επιλέξεις το χρόνο απάντησης.
Κυριακή 20 Απριλίου 2008
Οι μέλισσες προειδοποιούν τον άνθρωπο
Οι βιολόγοι συνηθίζουν να λένε ότι μία στις τρεις μπουκιές που βάζουμε στο στόμα μας οφείλεται στην επικονίαση των φυτών από τις μέλισσες. Γνωστή είναι και η φράση του Αϊνστάιν ότι «εάν η μέλισσα εξαφανισ
τεί από την επιφάνεια της γης, στον άνθρωπο θα απομένουν μόλις τέσσερα χρόνια ζωής». Επόμενο είναι, λοιπόν, η ανησυχία να έχει κατακλύσει μελισσοκόμους και Αρχές για τη μικρή, πλην σαφή, απώλεια μελισσών που καταγράφεται τους τελευταίους μήνες και στη χώρα μας.
Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι τόσο έντονο όσο στο εξωτερικό. Στις ΗΠΑ το φαινόμενο της μαζικής «εξαφάνισης» των μελισσών έχει λάβει δραματικές διαστάσεις, με ορισμένες πολιτείες να καταγράφουν απώλειες της τάξης του 90%. Οι ειδικοί κάνουν λόγο για το «Σύνδρομο Κατάρρευσης Μελισσιών», ωστόσο δεν έχουν καταλήξει στο ποια είναι τα αίτια του μυστηριώδους αυτού αποδεκατισμού των μελισσών που ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια στην
άλλη όχθη του Ατλαντικού (και σύντομα επεκτάθηκε σε Γερμανία, Ισπανία και αλλού). Το βέβαιο είναι ότι εκατοντάδες, χιλιάδες, μελισσοκόμοι σε όλον τον κόσμο έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με το παράδοξο φαινόμενο της μαζικής απώλειας των μελισσιών τους (οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι μέσα σε λίγες ημέρες, από 20.000 μέλισσες οι κυψέλες απομένουν μόνο με 500), χωρίς να εντοπίζονται «πτώματα».
Μολονότι η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού για τον εντοπισμό του «ενόχου», όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ταυτόχρονη δράση πολλών παραγόντων, μεταξύ των οποίων η κλιματική αλλαγή, η χρήση φυτοφαρμάκων, η επικράτηση των γενετικώς τροποποιημένων καλλιεργειών, τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα από τις τ
ηλεπικοινωνίες, αλλά και η εμφάνιση ενός «εξωτικού» πρωτοζώου, εχθρού των μελισσών. Μολονότι στην Ελλάδα το συγκεκριμένο πρωτόζωο, ονόματι Nosema ceranae, έχει κάνει την εμφάνισή του από το 2006, οι ειδικοί θεωρούν ότι δεν έχουμε λόγους να φοβόμαστε ότι το Σύνδρομο Κατάρρευσης Μελισσιών έχει φθάσει στα εδάφη μας. «Υπάρχει σαφής απώλεια μελισσών εξαιτίας αυτού του μικροβίου, αλλά δεν εμφανίζουμε τα συμπτώματα του εξωτερικού», τονίζει στην «Κ» ο καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Μελισσοκομίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Πασχάλης Χαριζάνης.
Μείωση της παραγωγής
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τον τελευταίο χρόνο η παραγωγή μελιού στη χώρα μας έχει μειωθεί από 1
3.000 τόνους στους 8.000 τόνους. «Η μείωση είναι σοβαρή, όμως εκτιμώ ότι δεν οφείλεται στο Σύνδρομο Κατάρρευσης Μελισσιών», λέει ο κ. Χαριζάνης. «Το πιθανότερο είναι ότι, εκτός από τη δράση του πρωτοζώου, το οποίο αναμφίβολα κάνει ζημιά, μεγάλες είναι οι απώλειες και εξαιτίας της απαγόρευσης χρήσης εντομοκτόνων από τους μελισσοκόμους». Πράγματι, από τα τέλη του 2005, σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απαγορεύεται και στη χώρα μας η χρήση φαρμάκων για την παραγωγή μελιού. Και αν και τα προηγούμενα χρόνια, κάποια σκευάσματα κυκλοφορούσαν «ημιπαράνομα» στην αγορά, σήμερα αυτό δεν συμβαίνει, με αποτέλεσμα οι ασθένειες να «χτυπούν» πιο εύκολα τα μελίσσια. «Σε κάθε περίπτωση και στη χώρα μας θεωρώ ότι είναι πολλοί οι παράγοντες που οδηγούν στην απώλεια των μελισσών, όπως για παράδειγμα η κακή διατροφή τους και τα εντομοκτόνα».
Το «ευτύχημα» είναι ότι στην Ελλάδα η φυτική παραγωγή δεν εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό από την επικονίαση των μελισσών. «Εμείς είμαστε η πιο πυκνοκατοικημένη από μέλισσες χώρα, με περισσότερα από εννιά μελίσσια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο», λέει ο κ. Χαριζάνης. «Δεν κινδυνεύει δηλαδή η αγροτική μας οικονομία».
kathimerini
Επικονίαση
Πρόκειται για λειτουργία των ανώτερων φυτών κατά την οποία η ώριμη γύρη από τους στήμονες μεταφέρεται στο στίγμα του ύπερου για να γίνει έτσι η γονιμοποίηση του ωάριου και να σχηματιστούν τα σπέρματα (αναπαραγωγή του φυτού). Οι μέλισσες βοηθούν στη γονιμοποίηση ποσοστού 60 με 70 % των φυτικών ειδών. Άρα το ουσιαστικότερο «προϊόν» της μέλισσας είναι η επικονίαση αφού αυτή η προσφορά της στη φύση ξεπερνάει την αξία όλων των προϊόντων της κυψέλης.Στην πράξη η επικονίαση των ανθέων από τη μέλισσα επιφέρει τεράστια οφέλη στους παραγωγούς. Έρευνες αλλά και προσωπικές παρατηρήσεις παραγωγών οπορωφόρων δέντρων και άλλων καλλιεργειών (π.χ. κηπευτικών) δείχνουν πως η απόδοση μετά από βόσκηση μελισσιών στις καλλιέργειες αυτές αυξάνει. Επιπλέον, η καρπόδεση ενισχύεται και οι καρποί γίνονται μεγαλύτεροι με αποτέλεσμα, εκτός από αύξηση της ποσότητας να απολαμβάνουν και βελτίωση της ποιότητας. Σε πολλές χώρες, ήδη από χρόνια, οι παραγωγοί νοικιάζουν μελίσσια προκειμένου να τοποθετηθούν την κατάλληλη περίοδο σε καλλιέργειες με αυξημένες επικονιαστικές ανάγκες. Εκεί η προσφορά της μέλισσας στην επικονίαση έχει αναγνωριστεί.Παρά τη μοναδική και αναντικατάστατη συμμετοχή της μέλισσας στην οικονομική, οικολογική, ακόμη και αισθητική διαμόρφωση της υπόστασης του πλανήτη στο σύνολό του, αλλά και του ανθρώπου ειδικότερα, και ακόμη παρά την ύπαρξη αυστηρής νομοθεσίας για το θέμα, θα πρέπει να επισημανθεί το ακανθώδες πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση ψεκασμών με μελισσοτοξικές φυτοπροστατευτικές ουσίες σε ορισμένες καλλιέργειες. Και ενώ η μέλισσα αποτελεί αποδεδειγμένα τον ισορροπιστή της φύσης υπόκειται συχνά τις δυσμενείς συνέπειες των ψεκασμών.
τεί από την επιφάνεια της γης, στον άνθρωπο θα απομένουν μόλις τέσσερα χρόνια ζωής». Επόμενο είναι, λοιπόν, η ανησυχία να έχει κατακλύσει μελισσοκόμους και Αρχές για τη μικρή, πλην σαφή, απώλεια μελισσών που καταγράφεται τους τελευταίους μήνες και στη χώρα μας.Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι τόσο έντονο όσο στο εξωτερικό. Στις ΗΠΑ το φαινόμενο της μαζικής «εξαφάνισης» των μελισσών έχει λάβει δραματικές διαστάσεις, με ορισμένες πολιτείες να καταγράφουν απώλειες της τάξης του 90%. Οι ειδικοί κάνουν λόγο για το «Σύνδρομο Κατάρρευσης Μελισσιών», ωστόσο δεν έχουν καταλήξει στο ποια είναι τα αίτια του μυστηριώδους αυτού αποδεκατισμού των μελισσών που ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια στην
άλλη όχθη του Ατλαντικού (και σύντομα επεκτάθηκε σε Γερμανία, Ισπανία και αλλού). Το βέβαιο είναι ότι εκατοντάδες, χιλιάδες, μελισσοκόμοι σε όλον τον κόσμο έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με το παράδοξο φαινόμενο της μαζικής απώλειας των μελισσιών τους (οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι μέσα σε λίγες ημέρες, από 20.000 μέλισσες οι κυψέλες απομένουν μόνο με 500), χωρίς να εντοπίζονται «πτώματα».Μολονότι η επιστημονική κοινότητα βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού για τον εντοπισμό του «ενόχου», όλα δείχνουν ότι πρόκειται για ταυτόχρονη δράση πολλών παραγόντων, μεταξύ των οποίων η κλιματική αλλαγή, η χρήση φυτοφαρμάκων, η επικράτηση των γενετικώς τροποποιημένων καλλιεργειών, τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα από τις τ
ηλεπικοινωνίες, αλλά και η εμφάνιση ενός «εξωτικού» πρωτοζώου, εχθρού των μελισσών. Μολονότι στην Ελλάδα το συγκεκριμένο πρωτόζωο, ονόματι Nosema ceranae, έχει κάνει την εμφάνισή του από το 2006, οι ειδικοί θεωρούν ότι δεν έχουμε λόγους να φοβόμαστε ότι το Σύνδρομο Κατάρρευσης Μελισσιών έχει φθάσει στα εδάφη μας. «Υπάρχει σαφής απώλεια μελισσών εξαιτίας αυτού του μικροβίου, αλλά δεν εμφανίζουμε τα συμπτώματα του εξωτερικού», τονίζει στην «Κ» ο καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Μελισσοκομίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Πασχάλης Χαριζάνης.Μείωση της παραγωγής
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, τον τελευταίο χρόνο η παραγωγή μελιού στη χώρα μας έχει μειωθεί από 1
3.000 τόνους στους 8.000 τόνους. «Η μείωση είναι σοβαρή, όμως εκτιμώ ότι δεν οφείλεται στο Σύνδρομο Κατάρρευσης Μελισσιών», λέει ο κ. Χαριζάνης. «Το πιθανότερο είναι ότι, εκτός από τη δράση του πρωτοζώου, το οποίο αναμφίβολα κάνει ζημιά, μεγάλες είναι οι απώλειες και εξαιτίας της απαγόρευσης χρήσης εντομοκτόνων από τους μελισσοκόμους». Πράγματι, από τα τέλη του 2005, σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, απαγορεύεται και στη χώρα μας η χρήση φαρμάκων για την παραγωγή μελιού. Και αν και τα προηγούμενα χρόνια, κάποια σκευάσματα κυκλοφορούσαν «ημιπαράνομα» στην αγορά, σήμερα αυτό δεν συμβαίνει, με αποτέλεσμα οι ασθένειες να «χτυπούν» πιο εύκολα τα μελίσσια. «Σε κάθε περίπτωση και στη χώρα μας θεωρώ ότι είναι πολλοί οι παράγοντες που οδηγούν στην απώλεια των μελισσών, όπως για παράδειγμα η κακή διατροφή τους και τα εντομοκτόνα».Το «ευτύχημα» είναι ότι στην Ελλάδα η φυτική παραγωγή δεν εξαρτάται σε τόσο μεγάλο βαθμό από την επικονίαση των μελισσών. «Εμείς είμαστε η πιο πυκνοκατοικημένη από μέλισσες χώρα, με περισσότερα από εννιά μελίσσια ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο», λέει ο κ. Χαριζάνης. «Δεν κινδυνεύει δηλαδή η αγροτική μας οικονομία».
kathimerini
Επικονίαση
Πρόκειται για λειτουργία των ανώτερων φυτών κατά την οποία η ώριμη γύρη από τους στήμονες μεταφέρεται στο στίγμα του ύπερου για να γίνει έτσι η γονιμοποίηση του ωάριου και να σχηματιστούν τα σπέρματα (αναπαραγωγή του φυτού). Οι μέλισσες βοηθούν στη γονιμοποίηση ποσοστού 60 με 70 % των φυτικών ειδών. Άρα το ουσιαστικότερο «προϊόν» της μέλισσας είναι η επικονίαση αφού αυτή η προσφορά της στη φύση ξεπερνάει την αξία όλων των προϊόντων της κυψέλης.Στην πράξη η επικονίαση των ανθέων από τη μέλισσα επιφέρει τεράστια οφέλη στους παραγωγούς. Έρευνες αλλά και προσωπικές παρατηρήσεις παραγωγών οπορωφόρων δέντρων και άλλων καλλιεργειών (π.χ. κηπευτικών) δείχνουν πως η απόδοση μετά από βόσκηση μελισσιών στις καλλιέργειες αυτές αυξάνει. Επιπλέον, η καρπόδεση ενισχύεται και οι καρποί γίνονται μεγαλύτεροι με αποτέλεσμα, εκτός από αύξηση της ποσότητας να απολαμβάνουν και βελτίωση της ποιότητας. Σε πολλές χώρες, ήδη από χρόνια, οι παραγωγοί νοικιάζουν μελίσσια προκειμένου να τοποθετηθούν την κατάλληλη περίοδο σε καλλιέργειες με αυξημένες επικονιαστικές ανάγκες. Εκεί η προσφορά της μέλισσας στην επικονίαση έχει αναγνωριστεί.Παρά τη μοναδική και αναντικατάστατη συμμετοχή της μέλισσας στην οικονομική, οικολογική, ακόμη και αισθητική διαμόρφωση της υπόστασης του πλανήτη στο σύνολό του, αλλά και του ανθρώπου ειδικότερα, και ακόμη παρά την ύπαρξη αυστηρής νομοθεσίας για το θέμα, θα πρέπει να επισημανθεί το ακανθώδες πρόβλημα που προκύπτει από τη χρήση ψεκασμών με μελισσοτοξικές φυτοπροστατευτικές ουσίες σε ορισμένες καλλιέργειες. Και ενώ η μέλισσα αποτελεί αποδεδειγμένα τον ισορροπιστή της φύσης υπόκειται συχνά τις δυσμενείς συνέπειες των ψεκασμών.
Mέρη λουλουδιών
Λειτουργία μερών
Πέταλο
Τα πέταλα χρησιμοποιούνται για να προσελκύσουν τα έντομα στο λουλούδι.
Στίγμα
Καλύπτεται από μια κολλώδη ουσία,που συγκρατεί τους κόκκους της γύρης.
Στύλος
Ο στύλος αυξάνει το στίγμα μακρυά από την ωοθήκη για να μειώσει την πιθανότητα της μόλυνσης γύρης. Ποικίλλει στο μήκος.
Ωοθήκη
Αυτή προστατεύει το ωάριο.
Ωάριο
Το ωάριο είναι όπως το αυγό στα ζώα και μόλις πραγματοποιηθεί η γονιμοποίηση θα γίνει ο σπόρος.
Μίσχος λουλουδιών
Δίνει την υποστήριξη στο λουλούδι και ανυψώνει το λουλούδι για τα έντομα.
Νέκταρ
Αυτό είναι μια ζαχαρούχος ουσία αποκαλούμενη νέκταρ και ρόλος της είναι να προσελκύσει τα έντομα.
Σέπαλα
Προστατεύουν το λουλούδι, ενώ το λουλούδι αναπτύσσεται..
Νήμα
Αυτό είναι ο μίσχος του ανθήρα.
Ανθήρας
Οι ανθήρες περιέχουν τους σάκους γύρης. Οι σάκοι απελευθερώνουν τη γύρη προς έξω από τους ανθήρες στα έντομα στην είσοδο των λουλουδιών. Η γύρη μόλις κατατεθεί στο έντομο μεταφέρεται στο στίγμα ενός άλλου λουλουδιού ή του ίδιου λουλουδιού. Το ωάριο είναι έπειτα ικανό να γονιμοποιηθεί.
Παρακαλώ, σημειώστε:
Το στίγμα, ο στύλος, η ωοθήκη, και το ωάριο είναι συχνά γνωστά, συλλογικά, ως ύπερος ή θηλυκά μέρη του λουλουδιού.
Το στίγμα, ο στύλος, η ωοθήκη, και το ωάριο είναι συχνά γνωστά, συλλογικά, ως ύπερος ή θηλυκά μέρη του λουλουδιού.
Το νήμα και οι ανθήρες είναι, συλλογικά, γνωστοί ως στήμονες ή αρσενικά μέρη των λουλουδιών.
Παρασκευή 18 Απριλίου 2008
ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Ο ιστορικός Πολύβιος από την Μεγαλόπολη (περ. 200 – περ. 120 π.Χ.) της Αρκαδίας, που θεωρείται ο δεύτερος μεγαλύτερος ιστορικός μετά τον Θουκυδίδη, ήταν αυτός που πρώτος διατύπωσε την άποψη ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και γι’ αυτό πρέπει να την γνωρίζουμε. Μακάρι ο σύγχρονος άνθρωπος να ακολουθούσε αυτήν τη συμβουλή…
ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ-ΘΕΟΤΗΤΕΣ,ΙΣΙΔΑ
ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Στα ελληνιστικά χρόνια στην αρχιτεκτονική επικράτησε ο θαυμάσιος κορινθιακός ρυθμός. Επίσης, στις αρχιτεκτονικές κατασκευές υπήρχαν βαβυλωνιακές επιδράσεις και χρησιμοποιήθηκε η αψίδα και η καμάρα (ημικυκλικός θόλος). Άρα, η αψίδα που λάτρευαν οι Ρωμαίοι δεν είναι δική τους έμπνευση, αλλά των Βαβυλωνίων. Οι πόλεις στα ελληνιστικά βασίλεια έγιναν πολυπληθείς και έτσι χτίστηκαν και πολυώροφα κτίρια. Ένα από αυτά ήταν και ο περίφημος φάρος της Αλεξανδρείας, ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου. Οι οικίες που κατασκευάζονταν ήταν πιο άνετες και με μεγαλύτερη πολυτέλεια. Το κύριο υλικό κατασκευής τους ήταν το μάρμαρο που προσέφερε το πλεονέκτημα ότι δεν υπήρχε ο κίνδυνος να καταστραφεί το σπίτι από πυρκαγιά. Μάλιστα στην Αλεξάνδρεια έλεγαν ότι δεν κινδύνευε να καεί από πυρκαγιά. Εντούτοις, η βιβλιοθήκη της, με όλη την ελληνική σοφία αποθηκευμένη, κάηκε ή μάλλον πυρπολήθηκε… Στα ελληνιστικά χρόνια, οι εσωτερικοί τοίχοι των οικιών κοσμούνταν με τοιχογραφίες και σε πολλά σπίτια τα δάπεδα στολίζονταν με αριστουργηματικά ψηφιδωτά. Στο κέντρο της οικίας υπήρχε εσωτερική ανοικτή αυλή χωρίς στέγη, το ``αίθριον΄΄, που χρησίμευε για τον αερισμό και τον φωτισμό του σπιτιού, καθώς και ως επικοινωνιακός χώρος ανάμεσα στα μέρη του σπιτιού. Το ``αίθριον΄΄ ήταν διακοσμημένο με το ``περιστύλιο΄΄, δηλαδή σειρά κολώνων γύρω από αυτό.
Ελληνιστική κατοικία
Μία ελληνιστική κατοικία αποκαλύφθηκε στην περιοχή Γάζωρο Σερρών. Χρονολογείται περί τον 3ο αιώνα π.Χ. και εντοπίστηκε στον λόφο του Αγίου Αθανασίου, όπως εξήγησε η έφορος προϊστορικών και κλασικών αρχαιοτήτων Αικατερίνη Περιστέρη. Οπως είπε, πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη συστηματική ανασκαφή στο Γάζωρο, ενώ επισήμανε ότι, πέρυσι το καλοκαίρι, κατά την ανασκαφική περίοδο βρέθηκαν αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα, σ' ένα χώρο που διαπιστώθηκαν ίχνη κατοίκησης από την ύστερη εποχή του χαλκού ώς και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Η ελληνιστική οικία του 3ου αιώνα π.Χ. έδωσε δείγματα κεραμικής, καθώς και τρία μεγάλα πιθάρια, γεγονός που, όπως εξήγησε η κ. Περιστέρη, οδηγεί στη σκέψη ότι πρόκειται για πιθεώνα, δηλαδή για αποθηκευτικό χώρο σπιτιών με μεγάλα συνήθως πιθάρια.
GAZOROS,GOOGLE EARTH(Βρες)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/06/2006
Ελληνιστική κατοικία
Μία ελληνιστική κατοικία αποκαλύφθηκε στην περιοχή Γάζωρο Σερρών. Χρονολογείται περί τον 3ο αιώνα π.Χ. και εντοπίστηκε στον λόφο του Αγίου Αθανασίου, όπως εξήγησε η έφορος προϊστορικών και κλασικών αρχαιοτήτων Αικατερίνη Περιστέρη. Οπως είπε, πρόκειται ουσιαστικά για την πρώτη συστηματική ανασκαφή στο Γάζωρο, ενώ επισήμανε ότι, πέρυσι το καλοκαίρι, κατά την ανασκαφική περίοδο βρέθηκαν αξιόλογα αρχαιολογικά ευρήματα, σ' ένα χώρο που διαπιστώθηκαν ίχνη κατοίκησης από την ύστερη εποχή του χαλκού ώς και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Η ελληνιστική οικία του 3ου αιώνα π.Χ. έδωσε δείγματα κεραμικής, καθώς και τρία μεγάλα πιθάρια, γεγονός που, όπως εξήγησε η κ. Περιστέρη, οδηγεί στη σκέψη ότι πρόκειται για πιθεώνα, δηλαδή για αποθηκευτικό χώρο σπιτιών με μεγάλα συνήθως πιθάρια.
GAZOROS,GOOGLE EARTH(Βρες)
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/06/2006
EΛΛΗΝΙΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ
Η ελληνιστική κοινήΗ Ελληνιστική κοινή ονομάζεται επίσης Αλεξανδρινή κοινή, η Αττική κοινή. Είναι το αποτέλεσμα της πολιτικής και πνευματικής υπέροχης της Αθήνας. Με τις κατακτήσεις του Μ. Αλεξάνδρου ο ελληνικός κόσμος επεκτάθηκε ως τις Ινδίες με αποτέλεσμα τη μεγάλη διάδοση της Αττικής διαλέκτου, πρώτα στους Έλληνες αλλά και σε άλλους λαούς.Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να αλλοιώσει τη γλώσσα. Απλουστεύεται, η μορφολογία της, και παρατηρείται επίσης μια αλλαγή στην προφορά.
Ο ιωτακισμός δηλαδή η προφορά ως ι μια σειρά από φωνηέντων και διφθόγγων που είχαν διαφορετική προφορά στην αρχαιότητα είναι μια από τις καινοτομίες.
Επίσης εισάγονται στην ελληνική γλώσσα ξένες λέξεις, εβραϊκές με την Αγία Γραφή και λατινικές με την ρωμαϊκή διοίκηση: "αμήν, αλληλούια, Πάσχα, Σάββατον, δηνάριον, πραιτώριον " κλπ.
Ορισμένες αρχαίες λέξεις αντικαταστάθηκαν για διάφορους λόγους από άλλες, που λέγονται και σήμερα: η αρχαία λέξη ερυθρός έγινε κόκκινος, η λέξη μέλας - μαύρος και πολλά άλλα παραδείγματα.
Η Αττική διάλεκτος είναι όπως βλέπουμε ο κεντρικός πύρινας της κοινής ελληνιστικής, όμως η Ιωνική που είναι η δεύτερη διάλεκτος συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση αυτή. Η σπουδαιότητα της ιωνικής φυλής αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι οι λαοί της ανατολής χαρακτήριζαν με την ονομασία Ίωνες όλους τους έλληνες. Και σήμερα στα τούρκικα και στα αραβικά ο Έλληνας λέγεται Γιουνάν.
Η Δωρική διάλεκτος πρόβαλε μεγάλη αντίσταση στη διάδοση της κοινής όπως μαρτυρούν δωρισμοί νεοελληνικών διαλέκτων. Το πιο χαρακτηριστικό δωρικό στοιχείο είναι η διατήρηση του α αντί του ιονικού-αττικού η .
Η Αττική διάλεκτος είναι όπως βλέπουμε ο κεντρικός πύρινας της κοινής ελληνιστικής, όμως η Ιωνική που είναι η δεύτερη διάλεκτος συνέβαλε αποφασιστικά στη διαμόρφωση αυτή. Η σπουδαιότητα της ιωνικής φυλής αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι οι λαοί της ανατολής χαρακτήριζαν με την ονομασία Ίωνες όλους τους έλληνες. Και σήμερα στα τούρκικα και στα αραβικά ο Έλληνας λέγεται Γιουνάν.
Η Δωρική διάλεκτος πρόβαλε μεγάλη αντίσταση στη διάδοση της κοινής όπως μαρτυρούν δωρισμοί νεοελληνικών διαλέκτων. Το πιο χαρακτηριστικό δωρικό στοιχείο είναι η διατήρηση του α αντί του ιονικού-αττικού η .
Η Ελληνιστική Κοινή, μαρτυρείται κυρίως στην Καινή Διαθήκη.
Η σύγχρονη ελληνική γλώσσα αποτελεί εξέλιξη της ελληνιστικής κοινής.
Τετάρτη 16 Απριλίου 2008
MAΘHMATIKA-ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ EMAIL
Ένα πλοίο μετέφερε 1.234 επιβάτες στη Σαντορίνη. Καθένας από τους επιβάτες πλήρωσε εισιτήριο 109 ευρώ.
Πόσες ήταν οι συνολικές εισπράξεις;
Λύσε το παραπάνω 
πρόβλημα και στη συνέχεια διατύπωσε και λύσε τα δύο αντίστροφα προβλήματα που προκύπτουν.
Λύσε το παραπάνω 
πρόβλημα και στη συνέχεια διατύπωσε και λύσε τα δύο αντίστροφα προβλήματα που προκύπτουν.
Τρίτη 15 Απριλίου 2008
Ο βραβευμένος με Οσκαρ για «Το ταξίδι του αυτοκράτορα» Γάλλος βιολόγος και κινηματογραφιστής επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη με «Το παιδί και την αλεπού»,
Φέτος, ο 41 ετών Ζακέ μάς προσκαλεί σε ένα ακόμα ταξίδι. Ανοίγει την «πόρτα» της άγριας Φύσης και επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει τους χαμένους δεσμούς ανάμεσα στον άνθρωπο και τα ζώα, με την ιστορία μιας ουτοπικής φιλίας: την ταινία «Το παιδί και η αλεπού», την οποία
το έγκυρο κινηματογραφικό περιοδικό Premiere χαρακτήρισε «ένα πραγματικό οπτικό και συναισθηματικό σοκ». Οχι άδικα…
Η δράση εκτυλίσσεται σε ένα πανέμορφο πυκνό δάσος: τα γυρίσματα έγιναν στους πρόποδες της οροσειράς Ζουρά, στα γαλλοελβετικά σύνορα, εκεί όπου μεγάλωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης, και στο Εθνικό Πάρκο Αμπρούτσι της Ιταλίας. Ενα κορίτσι (το ρόλο υποδύεται η Μπερτίλ Νοέλ-Μπρινό), που ζει με τους γονείς της σε μια απομονωμένη αγροικία, συναντά σε έναν από τους περιπάτους της στο δάσος μια αλεπού. Της γίνεται έμμονη ιδέα να την ξαναβρεί και να την εξημερώσει. Η αφήγηση όσων ακολούθησαν γίνεται από την ίδια την πρωταγωνίστρια της ιστορίας, όταν, χρόνια μετά, εκμυστηρεύεται στο γιο της αυτή τη συνάντηση που έμελλε να της αλλάξει τη ζωή. «Ημουν δέκα ετών», λέει. «Διάβαζα, έγραφα, μετρούσα αλλά δεν μπορούσα να βρω μια αλεπού.
Ενιωσα μικρή μέσα στη Φύση…»
Είναι τόσο όμορφο εικαστικά το φιλμ που σου κόβει την ανάσα. Τι κι αν δεν ακούγονται παρά ελάχιστες ανθρώπινες φωνές - μονάχα το κορίτσι που κάθε τόσο φωνάζει την τετράποδη φίλη της: «αλεπού» ή «Τιτού» («Διάλεξα ένα γλυκό όνομα που ταίριαζε σε μια γκρινιάρα αλεπού»)... Τα πλάνα είναι αρκετά για να καθηλώσουν το βλέμμα σου στη μεγάλη οθόνη: τα φυτά, τα ζώα -μια κινηματογραφική, λες, κιβωτός του Νώε-, οι τόσο εκφραστικές ματιές της μικρής και της αλεπούς. Η ταινία τελειώνει με έναν αναπόφευκτο αποχαιρετισμό. Και μια παραδοχή. «Εκανα λάθος», λέει το κορίτσι που προσπάθησε χωρίς επιτυχία να κάνει την αλεπού ένα «εξάρτημα» της πολιτισμένης ζωής της. «Μπέρδεψα την αγάπη με την κατοχή».
«Αυτό ακριβώς το «μάθημα» θέλησα να δώσω στους θεατές για τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα, με τη Φύση γενικότερα», μας εξήγησε ο Γάλλος σκηνοθέτης στη συνομιλία που είχαμε λίγες μέρες πριν. «Η ανάγκη για κατοχή φέρνει πάντα την καταστροφή. Ηθελα να δείξω την αξία και τη χαρά της συνύπαρξης αλλά και τον κόσμο όχι μέσα από τα ανθρώπινα μάτια αλλά μέσα από τα μάτια ενός άγριου ζώου, που κάθε μέρα δίνει τη σκληρή μάχη του για την επιβί
ωση…»
Γιατί, λοιπόν, μια αλεπού ως πρωταγωνίστρια; Ηταν μια επιλογή καθαρά προσωπική. Εχω ζήσει μια αντίστοιχη εμπειρία όταν ήμουν δέκα ετών. Κι από την άλλη, αγαπώ πολύ αυτό το ζώο. Μου φάνηκε τεράστια πρόκληση να το κινηματογραφήσω, γιατί είναι εξαιρετικό παράδειγμα της παράδοξης σχέσης που ο άνθρωπος έχει με πολλά άγρια ζώα. Η αλεπού έχει μάθει ότι ο άνθρωπος την κυνηγά - τον αντιμετωπίζει, λοιπόν, ως σαρκοβόρο ζώο και το βάζει στα πόδια μόλις αντιληφθεί την παρουσία του. Κι από την άλλη, δεν διστάζει να πλησιάζει τις κατοικημένες περιοχές, σαν να επιδιώκει την επαφή μαζί του. Αυτός ο «διχασμός» της είναι για μένα συναρπαστικός.
Η αλεπού είχε ανέκαθεν ισχυρή παρουσία στη λογοτεχνία -από τον Αίσωπο μέχρι τον Λαφοντέν- αλλά το σινεμά μάλλον την έχει σνομπάρει…Εχετε δίκιο. Σε όλες τις ηπείρους βρίσκουμε θρύλους και παραμύθια στα οποία πρωταγωνιστεί, έστω κι αν εμφανίζεται ως πονηρή και αναξιόπιστη. Ο κινηματογράφος δεν την έχει δει ως σοβαρή πηγή έμπνευσης - με εξαίρεση τον Γουόλτ Ντίσνεϊ που παρουσία
σε ως αλεπού τον Ρομπέν των Δασών. Εγώ, αντιθέτως, βρήκα πως οι κινήσεις της, η εκφραστικότητά της, η «πλαστικότητά» της, είχαν μεγάλο δραματουργικό ενδιαφέρον.
Δείχνετε να παθιάζεστε πραγματικά με την άγρια Φύση. Ναι, από παιδί. Αισθάνομαι μια βαθιά αγάπη για τη Φύση, για τα ζώα - μάλλον μου την εμφύσησαν οι γονείς μου και, περισσότερο, οι παππούδες μου που ήταν αγρότες. Δεν είμαι παιδί της πόλης, άλλωστε…
Οι αλεπούδες που χρησιμοποιήσατε ήταν εξημερωμένες; Στην ταινία συμμετέχουν περίπου δέκα αλεπούδες. Είχαμε δύο συνεργεία. Το ένα έμεινε για έναν ολόκληρο χειμώνα στην Ιταλία, στο Εθνικό Πάρκο Αμπρούτσι, και κινηματογραφούσε νυχθημερόν άγριες αλεπούδες. Το άλλο, δούλεψε με την Μπερτίλ και ζώα που είχαν μεγαλώσει με ανθρώπους και ήταν περισσότερο εξοικειωμένα στην παρουσία μας. Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να θέσω σε κίνδυνο τη μικρή ηθοποιό μου, αλλά απεχθανόμουν και τις συνθήκες «τσίρκου» που υπάρχουν σε πολλές κινηματογραφικές παραγωγές. Προσπάθησα να βρω μια μέση οδό.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε στην ταινία; Οι χειμερινές σκηνές στο δάσος, με το χιόνι να πέφτει πυκνό, το κρύο να μας κάνει να παραλύουμε και όλα να πρέπει να διεκπεραιωθούν σε χρόνο-ρεκόρ. Και, φυσικά, οι «ανατροπές» που προκαλούσαν οι… πρωταγωνίστριες, οι αλεπούδες! Δεν είχαν πάντα όρεξη για γύρισμα κι εμείς έπρεπε, απλώς, να τις περιμένουμε να αλλάξουν διάθεση!
Πώς εξηγείτε το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού για τα ντοκιμαντέρ; Μάλλον στηρίζεται στην έντονη ανάγκη που πολλοί άνθρωποι αισθάνονται πλέον να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με το περιβάλλον, να βρουν τη δική τους θέση μέσα στον κόσμο. Μερικές γενιές πίσω, οι παππούδες μας, για παράδειγμα, είχαν ένα στενό «δέσιμο» με τη Φύση. Ηξεραν να διαβάζουν τα «σημάδια» της. Εμείς φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε εξωτικό θέαμα μια αλεπού, έναν λύκο ή έναν αετό.
Είναι μια παιδική ταινία αυτή, τελικά; Στο μέτρο που διηγείται μια ιστορία, ναι. Ομολογώ ότι επηρεάστηκα πολύ από την ατμόσφαιρα των παραμυθιών των αδελφών Γκριμ και του Σαρλ Περό - ακόμα και από τον Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί. Ομως, το μήνυμά της είναι πέρα από ηλικίες. Γεγονός παραμένει πάντως πως, μικρός ή μεγάλος, πρέπει να αγαπάς της Φύση για να αγαπήσεις και την ταινία αυτή. Οσοι την δουν με διαφορετική προσέγγιση, θα έχουν ξοδέψει αδίκως τα χρήματά τους…
Με τον «Νέμο» όλα τα παιδιά ήθελαν ένα ενυδρείο στο δωμάτιό τους. Με τον «Ρατατούη» αυξήθηκαν κατακόρυφα οι πωλήσεις κατοικιδίων ποντικιών. Τι περιμένετε από τη δική σας ταινία; Τρέμω στη σκέψη ότι μπορεί κάποιο παιδί να ονειρευτεί μια αλεπού σε ένα κλουβί στον κήπο ή στο υπόγειο του σπιτιού του. Από την ταινία, πάντως, γίνεται σαφές πως το ζώο αυτό είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από κατοικίδιο, οπότε ελπίζω ότι δεν θα προκύψουν τέτοιες «παρενέργειες».
Εσείς έχετε κατοικίδια ζώα στο σπίτι σας; Οχι, δυστυχώς. Οι μετακινήσεις της οικογένειας, λόγω της δουλειάς μου, είναι συχνές και δεν θα μπορούσαμε να φροντίσουμε έναν σκύλο ή μια γάτα όπως θα έπρεπε - και θα θέλαμε. Ομως, με δύο κόρες 5 και 8 ετών, που σχεδόν απαιτούν πια ένα «πετ», δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα αντιστέκομαι…
Info: «Το παιδί και η αλεπού» θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 17 Απριλίου, από τη Rosebud, με χορηγούς επικοινωνίας τον ΣΚΑΪ 100,3 και τον Μελωδία 99,2 και την υποστήριξη της WWF ΕΛΛΑΣ.
το έγκυρο κινηματογραφικό περιοδικό Premiere χαρακτήρισε «ένα πραγματικό οπτικό και συναισθηματικό σοκ». Οχι άδικα…Η δράση εκτυλίσσεται σε ένα πανέμορφο πυκνό δάσος: τα γυρίσματα έγιναν στους πρόποδες της οροσειράς Ζουρά, στα γαλλοελβετικά σύνορα, εκεί όπου μεγάλωσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης, και στο Εθνικό Πάρκο Αμπρούτσι της Ιταλίας. Ενα κορίτσι (το ρόλο υποδύεται η Μπερτίλ Νοέλ-Μπρινό), που ζει με τους γονείς της σε μια απομονωμένη αγροικία, συναντά σε έναν από τους περιπάτους της στο δάσος μια αλεπού. Της γίνεται έμμονη ιδέα να την ξαναβρεί και να την εξημερώσει. Η αφήγηση όσων ακολούθησαν γίνεται από την ίδια την πρωταγωνίστρια της ιστορίας, όταν, χρόνια μετά, εκμυστηρεύεται στο γιο της αυτή τη συνάντηση που έμελλε να της αλλάξει τη ζωή. «Ημουν δέκα ετών», λέει. «Διάβαζα, έγραφα, μετρούσα αλλά δεν μπορούσα να βρω μια αλεπού.
Ενιωσα μικρή μέσα στη Φύση…»Είναι τόσο όμορφο εικαστικά το φιλμ που σου κόβει την ανάσα. Τι κι αν δεν ακούγονται παρά ελάχιστες ανθρώπινες φωνές - μονάχα το κορίτσι που κάθε τόσο φωνάζει την τετράποδη φίλη της: «αλεπού» ή «Τιτού» («Διάλεξα ένα γλυκό όνομα που ταίριαζε σε μια γκρινιάρα αλεπού»)... Τα πλάνα είναι αρκετά για να καθηλώσουν το βλέμμα σου στη μεγάλη οθόνη: τα φυτά, τα ζώα -μια κινηματογραφική, λες, κιβωτός του Νώε-, οι τόσο εκφραστικές ματιές της μικρής και της αλεπούς. Η ταινία τελειώνει με έναν αναπόφευκτο αποχαιρετισμό. Και μια παραδοχή. «Εκανα λάθος», λέει το κορίτσι που προσπάθησε χωρίς επιτυχία να κάνει την αλεπού ένα «εξάρτημα» της πολιτισμένης ζωής της. «Μπέρδεψα την αγάπη με την κατοχή».
«Αυτό ακριβώς το «μάθημα» θέλησα να δώσω στους θεατές για τη σχέση του ανθρώπου με τα ζώα, με τη Φύση γενικότερα», μας εξήγησε ο Γάλλος σκηνοθέτης στη συνομιλία που είχαμε λίγες μέρες πριν. «Η ανάγκη για κατοχή φέρνει πάντα την καταστροφή. Ηθελα να δείξω την αξία και τη χαρά της συνύπαρξης αλλά και τον κόσμο όχι μέσα από τα ανθρώπινα μάτια αλλά μέσα από τα μάτια ενός άγριου ζώου, που κάθε μέρα δίνει τη σκληρή μάχη του για την επιβί
ωση…»Γιατί, λοιπόν, μια αλεπού ως πρωταγωνίστρια; Ηταν μια επιλογή καθαρά προσωπική. Εχω ζήσει μια αντίστοιχη εμπειρία όταν ήμουν δέκα ετών. Κι από την άλλη, αγαπώ πολύ αυτό το ζώο. Μου φάνηκε τεράστια πρόκληση να το κινηματογραφήσω, γιατί είναι εξαιρετικό παράδειγμα της παράδοξης σχέσης που ο άνθρωπος έχει με πολλά άγρια ζώα. Η αλεπού έχει μάθει ότι ο άνθρωπος την κυνηγά - τον αντιμετωπίζει, λοιπόν, ως σαρκοβόρο ζώο και το βάζει στα πόδια μόλις αντιληφθεί την παρουσία του. Κι από την άλλη, δεν διστάζει να πλησιάζει τις κατοικημένες περιοχές, σαν να επιδιώκει την επαφή μαζί του. Αυτός ο «διχασμός» της είναι για μένα συναρπαστικός.
Η αλεπού είχε ανέκαθεν ισχυρή παρουσία στη λογοτεχνία -από τον Αίσωπο μέχρι τον Λαφοντέν- αλλά το σινεμά μάλλον την έχει σνομπάρει…Εχετε δίκιο. Σε όλες τις ηπείρους βρίσκουμε θρύλους και παραμύθια στα οποία πρωταγωνιστεί, έστω κι αν εμφανίζεται ως πονηρή και αναξιόπιστη. Ο κινηματογράφος δεν την έχει δει ως σοβαρή πηγή έμπνευσης - με εξαίρεση τον Γουόλτ Ντίσνεϊ που παρουσία
σε ως αλεπού τον Ρομπέν των Δασών. Εγώ, αντιθέτως, βρήκα πως οι κινήσεις της, η εκφραστικότητά της, η «πλαστικότητά» της, είχαν μεγάλο δραματουργικό ενδιαφέρον.Δείχνετε να παθιάζεστε πραγματικά με την άγρια Φύση. Ναι, από παιδί. Αισθάνομαι μια βαθιά αγάπη για τη Φύση, για τα ζώα - μάλλον μου την εμφύσησαν οι γονείς μου και, περισσότερο, οι παππούδες μου που ήταν αγρότες. Δεν είμαι παιδί της πόλης, άλλωστε…
Οι αλεπούδες που χρησιμοποιήσατε ήταν εξημερωμένες; Στην ταινία συμμετέχουν περίπου δέκα αλεπούδες. Είχαμε δύο συνεργεία. Το ένα έμεινε για έναν ολόκληρο χειμώνα στην Ιταλία, στο Εθνικό Πάρκο Αμπρούτσι, και κινηματογραφούσε νυχθημερόν άγριες αλεπούδες. Το άλλο, δούλεψε με την Μπερτίλ και ζώα που είχαν μεγαλώσει με ανθρώπους και ήταν περισσότερο εξοικειωμένα στην παρουσία μας. Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να θέσω σε κίνδυνο τη μικρή ηθοποιό μου, αλλά απεχθανόμουν και τις συνθήκες «τσίρκου» που υπάρχουν σε πολλές κινηματογραφικές παραγωγές. Προσπάθησα να βρω μια μέση οδό.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίσατε στην ταινία; Οι χειμερινές σκηνές στο δάσος, με το χιόνι να πέφτει πυκνό, το κρύο να μας κάνει να παραλύουμε και όλα να πρέπει να διεκπεραιωθούν σε χρόνο-ρεκόρ. Και, φυσικά, οι «ανατροπές» που προκαλούσαν οι… πρωταγωνίστριες, οι αλεπούδες! Δεν είχαν πάντα όρεξη για γύρισμα κι εμείς έπρεπε, απλώς, να τις περιμένουμε να αλλάξουν διάθεση!
Πώς εξηγείτε το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον του κοινού για τα ντοκιμαντέρ; Μάλλον στηρίζεται στην έντονη ανάγκη που πολλοί άνθρωποι αισθάνονται πλέον να επαναπροσδιορίσουν τη σχέση τους με το περιβάλλον, να βρουν τη δική τους θέση μέσα στον κόσμο. Μερικές γενιές πίσω, οι παππούδες μας, για παράδειγμα, είχαν ένα στενό «δέσιμο» με τη Φύση. Ηξεραν να διαβάζουν τα «σημάδια» της. Εμείς φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε εξωτικό θέαμα μια αλεπού, έναν λύκο ή έναν αετό.
Είναι μια παιδική ταινία αυτή, τελικά; Στο μέτρο που διηγείται μια ιστορία, ναι. Ομολογώ ότι επηρεάστηκα πολύ από την ατμόσφαιρα των παραμυθιών των αδελφών Γκριμ και του Σαρλ Περό - ακόμα και από τον Αντουάν ντε Σεντ Εξιπερί. Ομως, το μήνυμά της είναι πέρα από ηλικίες. Γεγονός παραμένει πάντως πως, μικρός ή μεγάλος, πρέπει να αγαπάς της Φύση για να αγαπήσεις και την ταινία αυτή. Οσοι την δουν με διαφορετική προσέγγιση, θα έχουν ξοδέψει αδίκως τα χρήματά τους…
Με τον «Νέμο» όλα τα παιδιά ήθελαν ένα ενυδρείο στο δωμάτιό τους. Με τον «Ρατατούη» αυξήθηκαν κατακόρυφα οι πωλήσεις κατοικιδίων ποντικιών. Τι περιμένετε από τη δική σας ταινία; Τρέμω στη σκέψη ότι μπορεί κάποιο παιδί να ονειρευτεί μια αλεπού σε ένα κλουβί στον κήπο ή στο υπόγειο του σπιτιού του. Από την ταινία, πάντως, γίνεται σαφές πως το ζώο αυτό είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από κατοικίδιο, οπότε ελπίζω ότι δεν θα προκύψουν τέτοιες «παρενέργειες».
Εσείς έχετε κατοικίδια ζώα στο σπίτι σας; Οχι, δυστυχώς. Οι μετακινήσεις της οικογένειας, λόγω της δουλειάς μου, είναι συχνές και δεν θα μπορούσαμε να φροντίσουμε έναν σκύλο ή μια γάτα όπως θα έπρεπε - και θα θέλαμε. Ομως, με δύο κόρες 5 και 8 ετών, που σχεδόν απαιτούν πια ένα «πετ», δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα αντιστέκομαι…
Info: «Το παιδί και η αλεπού» θα βγει στις ελληνικές αίθουσες στις 17 Απριλίου, από τη Rosebud, με χορηγούς επικοινωνίας τον ΣΚΑΪ 100,3 και τον Μελωδία 99,2 και την υποστήριξη της WWF ΕΛΛΑΣ.
Καθημερινή
Αλεπού: Παρεξηγημένη & επικηρυγμένη
Η vulpes vulpes (όπως είναι το λατινικό όνομά της) ανήκει στην οικογένεια των κυνοειδών και στην Ελλάδα είναι πανταχού παρούσα, πλην της Κρήτης. Επίσημα στοιχεία για το μέγεθος του πληθυσμού της στη χώρα μας δεν υπάρχουν. Βέβαιο είναι όμως ότι υπάρχουν στοιχεία για το πόσες 
αλεπούδες υπέκυπταν στις εδώ και δεκαετίες προγραμματισμένες εκστρατείες της δασικής υπηρεσίας για τον «έλεγχο του πληθυσμού» της με δηλητηριασμένα δολώματα, μιας και η αλεπού ήταν μέχρι πρόσφατα χαρακτηρισμένη ως «επιβλαβές είδος» και επισήμως επικηρυγμένη!
Το «έγκλημά» της; Το γεγονός ότι το διαιτολόγιό της συμπληρώνει ενίοτε ο λαγός. Εδώ όμως είχαμε «σύγκρουση συμφερόντων» αφού ο λαγός αποτελεί ταυτόχρονα το κατεξοχήν «θήραμα» και για τους 250.000 (επισήμως καταγεγραμμένους) κυνηγούς της επικράτειας.
Περαιτέρω έρευνες όμως απέδειξαν ότι η αλεπού όχι μόνον τρέφεται κατεξοχήν με μικρά τρωκτικά (ποντίκια, αρουραίους) αλλά και ότι είναι παμφάγο ζώο με μια ευρεία «γκάμα» διαιτολογίου όπως: τυφλοπόντικες, σκίουροι, έντομα, ερπετά, σαλιγκάρια, βατράχια, ψάρια, καθώς και φρούτα -σταφύλια, σύκα, πεπόνια, βατόμουρα και χυμώδεις καρποί.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι οι περιοχές της χώρας στις οποίες η αλεπού εξοντώθηκε συστηματικά, κηρύχθηκαν κάποια στιγμή «αρουραιόπληκτες» - η έλλειψη του φυσικού θηρευτή των τρωκτικών είχε σοβαρές επιπτώσεις στη γεωργική παραγωγή!
Η αλεπού έχει επίσης και την αίσθηση της οικονομίας: όταν της περισσεύει η τροφή την κρύβει, θάβοντάς την σε λάκκο για να την χρησιμοποιήσει αργότερα.
Φτάνει σε μήκος τα 90 εκ. και ζυγίζει 7-10 κιλά, ενώ η φουντωτή ουρά της δεν προορίζεται για να κοσμεί τους λαιμούς των «κομψών» κυριών αλλά για να της δίνει τη δυνατότητα να αλλάζει πορεία με εκπληκτική ευκολία και ταχύτητα.
Είναι και προστατευτική μητέρα: σκάβει μια φωλιά με δαιδαλώδεις διαδρόμους μέσα σε μια περιοχή η οποία ανήκει σ' ένα συγκεκριμένο αρσενικό. Μετά από 50 ημέρες, γεννιούνται τα μικρά της (3-6) που για τις πρώτες 2 εβδομάδες είναι τυφλά και η μητέρα τους φέρνει γι' αυτά τροφή καθημερινά, ενώ κάθε φορά που γυρίζει στην φωλιά της ακολουθεί διαφορετικό δρόμο.
Είναι ζώο με εκπληκτική προσαρμοστικότητα και χαρακτηρίζεται «ανθρωπόφιλο» επειδή ακριβώς κατάφερε σε πολλές περιπτώσεις να ζει σε άμεση γειτνίαση με τον άνθρωπο αξιοποιώντας τις τροφικές πηγές αλλά και τα απορρίμματα που συνδέονται με την ανθρώπινη παρουσία.
Γι' αυτό ο βιότοπός της ποικίλλει από δάση και θαμνότοπους έως περιοχές με γεωργικές εκτάσεις οι οποίες συνορεύουν με οικισμούς.
Η αλεπού, ωστόσο, παραμένει εξαιρετικά ευάλωτη, όπως πολλά άλλα είδη πανίδας, στις καταστροφικές πυρκαγιές που μαστίζουν κάθε χρόνο τη χώρα - ειδικά σαν αυτές του περασμένου καλοκαιριού…
Απάντησε με email
αλεπούδες υπέκυπταν στις εδώ και δεκαετίες προγραμματισμένες εκστρατείες της δασικής υπηρεσίας για τον «έλεγχο του πληθυσμού» της με δηλητηριασμένα δολώματα, μιας και η αλεπού ήταν μέχρι πρόσφατα χαρακτηρισμένη ως «επιβλαβές είδος» και επισήμως επικηρυγμένη!Το «έγκλημά» της; Το γεγονός ότι το διαιτολόγιό της συμπληρώνει ενίοτε ο λαγός. Εδώ όμως είχαμε «σύγκρουση συμφερόντων» αφού ο λαγός αποτελεί ταυτόχρονα το κατεξοχήν «θήραμα» και για τους 250.000 (επισήμως καταγεγραμμένους) κυνηγούς της επικράτειας.
Περαιτέρω έρευνες όμως απέδειξαν ότι η αλεπού όχι μόνον τρέφεται κατεξοχήν με μικρά τρωκτικά (ποντίκια, αρουραίους) αλλά και ότι είναι παμφάγο ζώο με μια ευρεία «γκάμα» διαιτολογίου όπως: τυφλοπόντικες, σκίουροι, έντομα, ερπετά, σαλιγκάρια, βατράχια, ψάρια, καθώς και φρούτα -σταφύλια, σύκα, πεπόνια, βατόμουρα και χυμώδεις καρποί.
Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι οι περιοχές της χώρας στις οποίες η αλεπού εξοντώθηκε συστηματικά, κηρύχθηκαν κάποια στιγμή «αρουραιόπληκτες» - η έλλειψη του φυσικού θηρευτή των τρωκτικών είχε σοβαρές επιπτώσεις στη γεωργική παραγωγή!
Η αλεπού έχει επίσης και την αίσθηση της οικονομίας: όταν της περισσεύει η τροφή την κρύβει, θάβοντάς την σε λάκκο για να την χρησιμοποιήσει αργότερα.
Φτάνει σε μήκος τα 90 εκ. και ζυγίζει 7-10 κιλά, ενώ η φουντωτή ουρά της δεν προορίζεται για να κοσμεί τους λαιμούς των «κομψών» κυριών αλλά για να της δίνει τη δυνατότητα να αλλάζει πορεία με εκπληκτική ευκολία και ταχύτητα.
Είναι και προστατευτική μητέρα: σκάβει μια φωλιά με δαιδαλώδεις διαδρόμους μέσα σε μια περιοχή η οποία ανήκει σ' ένα συγκεκριμένο αρσενικό. Μετά από 50 ημέρες, γεννιούνται τα μικρά της (3-6) που για τις πρώτες 2 εβδομάδες είναι τυφλά και η μητέρα τους φέρνει γι' αυτά τροφή καθημερινά, ενώ κάθε φορά που γυρίζει στην φωλιά της ακολουθεί διαφορετικό δρόμο.
Είναι ζώο με εκπληκτική προσαρμοστικότητα και χαρακτηρίζεται «ανθρωπόφιλο» επειδή ακριβώς κατάφερε σε πολλές περιπτώσεις να ζει σε άμεση γειτνίαση με τον άνθρωπο αξιοποιώντας τις τροφικές πηγές αλλά και τα απορρίμματα που συνδέονται με την ανθρώπινη παρουσία.
Γι' αυτό ο βιότοπός της ποικίλλει από δάση και θαμνότοπους έως περιοχές με γεωργικές εκτάσεις οι οποίες συνορεύουν με οικισμούς.
Η αλεπού, ωστόσο, παραμένει εξαιρετικά ευάλωτη, όπως πολλά άλλα είδη πανίδας, στις καταστροφικές πυρκαγιές που μαστίζουν κάθε χρόνο τη χώρα - ειδικά σαν αυτές του περασμένου καλοκαιριού…
Απάντησε με email
- Γιατί ήταν επικηρυγμένη η αλεπού;
- Ήταν δικαιολογημένη η επικήρυξή της;
- Πώς καταλαβαίνεις την "αίσθηση οικονομίας" που έχει η αλεπού;
- Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της αλεπούς;
- Τι γνωρίζεις για τη "μητέρα" αλεπού;
- Εξήγησε το χαρακτηρισμό της αλεπούς, ως "ανθρωπόφιλο" ζώο.
- Ποιος είναι ο βιότοπος της αλεπούς;
- Σε ποιον εχθρό είναι ιδιαίτερα ευάλωτη;
Δευτέρα 14 Απριλίου 2008
ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΜΕ EMAIL-ΒΡΕΣ ΤΑ ΛΑΘΗ
Πασχαλινά Έθιμα στην Αττική ΜΕΓΑΡΑ
Εδό την τρίτη ημέρα του Πάσχα γιορτάζετε ο "Χωρός της Τράτας". Κατά την παράδοση, η κάτικοι ζήτισαν από τον Πασά να τους επιτρέψι να κτίσουν ένα εκλησάκι. Ο πασάς έδωσε την άδεια, με την προϋπόθεση όμος, να αρχήσουν το κτίσιμο της εκκλησίας το πρωί και να το τελειόσουν το βράδι, διαφορετικά θα τους εκτελούσε. Οι κάτοικοι κατάφεραν να τελειώσουν το κτίσιμό της το μεσημέρη και την αφιέροσαν στον Άγιο Ιωάννη τον Γαλιλαίο. Από τότε και στο σημείο αυτό, μετά την θεία λειτουργία, γίνοντε εκδηλώσεις όπου συγκεντρόνοντε παραδοσιακά συγκροτήματα και οργανοπαίχτες Μεγαρείς και χορεύουν τον χορό της Τράτας.
Εδό την τρίτη ημέρα του Πάσχα γιορτάζετε ο "Χωρός της Τράτας". Κατά την παράδοση, η κάτικοι ζήτισαν από τον Πασά να τους επιτρέψι να κτίσουν ένα εκλησάκι. Ο πασάς έδωσε την άδεια, με την προϋπόθεση όμος, να αρχήσουν το κτίσιμο της εκκλησίας το πρωί και να το τελειόσουν το βράδι, διαφορετικά θα τους εκτελούσε. Οι κάτοικοι κατάφεραν να τελειώσουν το κτίσιμό της το μεσημέρη και την αφιέροσαν στον Άγιο Ιωάννη τον Γαλιλαίο. Από τότε και στο σημείο αυτό, μετά την θεία λειτουργία, γίνοντε εκδηλώσεις όπου συγκεντρόνοντε παραδοσιακά συγκροτήματα και οργανοπαίχτες Μεγαρείς και χορεύουν τον χορό της Τράτας.
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ-ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ EMAIL
Τον Φεβρουάριο 
επισκέφτηκαν την Ακρόπολη 36.789 επισκέπτες, ενώ τον Μάρτιο 43.456 επισκέπτες.Πόσοι ήταν συνολικά οι επισκέπτες;
επισκέφτηκαν την Ακρόπολη 36.789 επισκέπτες, ενώ τον Μάρτιο 43.456 επισκέπτες.Πόσοι ήταν συνολικά οι επισκέπτες;Λύσε το παραπάνω πρόβλημα και στη συνέχεια διατύπωσε και λύσε τα δύο αντίστροφα προβλήματα που προκύπτουν.
Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ
Ο ΚΟΛΟΣΣΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ Σύμφωνα με τον θρύλο, τον 4ου αιώνα π.Χ. ο θεός Ήλιος έσωσε τον λαό της Ρόδου από μια επίμονη πολιορκία. Ως έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον προστάτη τους, οι Ρόδιοι ανήγειραν τον Κολοσσό, ένα γιγαντιαίο μπρούντζινο άγαλμα, που υψωνόταν περίπου 33 μέτρα πάνω από το μαρμάρινο βάθρο του, δηλαδή ήταν δυόμισι φορές ψηλότερο από το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία, το έργο του Φειδία.
Ο Κολοσσός, ενσάρκωσε τον παντεπόπτη και ζωοδότη Ήλιου, με την μπρούντζινη επιδερμίδα του να αντανακλά το φως του ή
λιου, πρέπει να εντυπωσίαζε τους επισκέπτες ως πειστική εικόνα του Θεού.
Παρά την ολέθρια πτώση του, το άγαλμα δεν έπαψε να συγκαταλέγεται στα μεγάλα θαύματα του κόσμου. Το μπρούντζινο σώμα του βρισκόταν ήδη πάνω από εκατό χρόνια σωριασμένο στο έδαφος , σαν τιτάνας που το γκρέμισαν από τον ουρανό, όταν ο Αντίπατρος της Σιδώνας, συγγραφέας ελληνοφοινικικής καταγωγής, συμπεριέλαβε τον Κολοσσό στον κατάλογό του με τα επτά θαύματα.
Ο Κολοσσός, ενσάρκωσε τον παντεπόπτη και ζωοδότη Ήλιου, με την μπρούντζινη επιδερμίδα του να αντανακλά το φως του ή
λιου, πρέπει να εντυπωσίαζε τους επισκέπτες ως πειστική εικόνα του Θεού.Παρά την ολέθρια πτώση του, το άγαλμα δεν έπαψε να συγκαταλέγεται στα μεγάλα θαύματα του κόσμου. Το μπρούντζινο σώμα του βρισκόταν ήδη πάνω από εκατό χρόνια σωριασμένο στο έδαφος , σαν τιτάνας που το γκρέμισαν από τον ουρανό, όταν ο Αντίπατρος της Σιδώνας, συγγραφέας ελληνοφοινικικής καταγωγής, συμπεριέλαβε τον Κολοσσό στον κατάλογό του με τα επτά θαύματα.
Περισσότερα...
Κυριακή 13 Απριλίου 2008
ΕΠΙΝΟΗΣΕΙΣ ΑΡΧΙΜΗΔΗ
"Κάτοπτρα" για την καύση των Ρωμαϊκών εχθρικών πλοίων (με παραβολικά κάτοπτρα όπως αποδείχτηκε από τα πειράματα του μηχανικού Ι. Σακκά ο οποίος το 1973 απόδειξε τον τρόπο με τον οποίο ο Αρχιμήδης έκαψε τον ρωμαϊκό στόλο).
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ
Σύμφωνα με την παράδοση, όταν η πόλη των Συρακουσών, μετά από τριετή αντίσταση των Ελλήνων, κατελήφθη με προδοσία, ένας Ρωμαίος στρατιώτης σκότωσε τον Έλληνα επιστήμονα, ενώ αυτός ήταν προσηλωμένος σε κάποιο γεωμετρικό πρόβλημα . "ΜΗ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΤΑΡΑΤΤΕ" πρόλαβε να του απαντήσει ο Έλληνας επιστήμονας...
ΕΠΙΝΟΗΣΕΙΣ ΑΡΧΙΜΗΔΗ
Στον χώρο της εφαρμοσμένης μηχανικής ο Αρχιμήδης επινόησε ιδιοφυείς μηχανές κάθε είδους, όπως τον ατέρμονα κοχλία, "έλιξ του Αρχιμήδους" , μηχανή άντλησης νερού από ποταμούς και φρέατα (η οποία χρησιμοποιείται ακόμα και στις μέρες μας σε περιοχές της βόρειας Αφρικής). 
Κάνε κλικ
Ο "κοχλίας του Αρχιμήδη"
αποτελείται από έναν σωλήνα που τυλίγεται σπειροειδώς γύρω από τον κεντρικό κύλινδρο· η μανιβέλα προκαλεί την περιστροφή του συστήματος γύρω από τον άξονά 
του, ανυψώνοντας έτσι το νερό αρκετά ψηλά με μικρή προσπάθεια.Παρασκευή 11 Απριλίου 2008
ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ-ΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Αρίσταρχος ο Σάμιος - Βικιπαίδεια
Πολύβιος
"Η ειρήνη είναι η μεγαλύτερη ευλογία, αν μας εγγυάται την τιμή μας και τα δικαιώματά μας. Αν όμως έχει σαν συνέπεια της το χαμό της εθνικής μας ανεξαρτησίας και την κηλίδωση της ένδοξης μας ιστορίας, τότε δεν υπάρχει άλλο πιο ατιμωτικό κι ολέθριο από αυτή"
"Η ειρήνη είναι η μεγαλύτερη ευλογία, αν μας εγγυάται την τιμή μας και τα δικαιώματά μας. Αν όμως έχει σαν συνέπεια της το χαμό της εθνικής μας ανεξαρτησίας και την κηλίδωση της ένδοξης μας ιστορίας, τότε δεν υπάρχει άλλο πιο ατιμωτικό κι ολέθριο από αυτή"
Σημαντικότερος ερευνητής της ελληνιστικής εποχής είναι αναμφίβολα ο Αρχιμήδης (~285-212 π.Χ.) από τις Συρακούσες, ο οποίος είχε επισκεφτεί για κάποιο χρονικό διάστημα την Αλεξάνδρεια. Κατασκεύασε αντλίες νερού (κοχλίες), πολύσπαστα, έλικες, γερανούς και καταπέλτες, τους τελευταίους για την υπεράσπιση της ιδιαίτερης πατρίδας του. 'Αλλος σημαντικός ερευνητής της εποχής ήταν ο Κτησίβιος, ο εφευρέτης της αντλίας νερού, την οποία περιέγραψε αργότερα ο έτερος μεγάλος ερευνητής της εποχής, ο Ήρων ο Αλεξανδρινός (έζησε περί το 150 π.Χ., κατ' άλλους όμως περί το 250 μ.Χ.)
Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος εκτίμησε ότι η Γη πρέπει να περιφέρεται γύρω από την Ήλιο και όχι αντίθετα, όπως γινόταν τότε αποδεκτό. Οι περισσότεροι σύγχρονοί του δεν τον έπαιρναν όμως στα σοβαρά, τη στιγμή μάλιστα που είχε αποφανθεί «οριστικά» για τις κινήσεις των πλανητών ο Αριστοτέλης! Λέγεται ότι ο Αρχιμήδης δεν απέρριπτε την άποψη του Αρίσταρχου και μάλιστα εντόπισε ένα μαθηματικό σφάλμα στους υπολογισμούς του αστρονόμου. Όμως, ο στωικός φιλόσοφος Κλεάνθης από τον 'Ασσο της Τρωάδος, κατηγόρησε τον Αρίσταρχο για αστρονομικές θεωρίες που ήταν αντίθετες με τις ισχύουσες θρησκευτικές πεποιθήσεις: «... ως κινών την του κόσμου εστίαν και ταράσσων ούτω την των Ολυμπίων ηρεμία.» Κατόπιν αυτών, ίσως και άλλων καταγγελιών, ο Αρίσταρχος κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του και δίδασκε Αστρονομία.
Ο Αρίσταρχος ο Σάμιος εκτίμησε ότι η Γη πρέπει να περιφέρεται γύρω από την Ήλιο και όχι αντίθετα, όπως γινόταν τότε αποδεκτό. Οι περισσότεροι σύγχρονοί του δεν τον έπαιρναν όμως στα σοβαρά, τη στιγμή μάλιστα που είχε αποφανθεί «οριστικά» για τις κινήσεις των πλανητών ο Αριστοτέλης! Λέγεται ότι ο Αρχιμήδης δεν απέρριπτε την άποψη του Αρίσταρχου και μάλιστα εντόπισε ένα μαθηματικό σφάλμα στους υπολογισμούς του αστρονόμου. Όμως, ο στωικός φιλόσοφος Κλεάνθης από τον 'Ασσο της Τρωάδος, κατηγόρησε τον Αρίσταρχο για αστρονομικές θεωρίες που ήταν αντίθετες με τις ισχύουσες θρησκευτικές πεποιθήσεις: «... ως κινών την του κόσμου εστίαν και ταράσσων ούτω την των Ολυμπίων ηρεμία.» Κατόπιν αυτών, ίσως και άλλων καταγγελιών, ο Αρίσταρχος κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του και δίδασκε Αστρονομία.