Υλοποίηση της Ανοιχτής τάξης. Η Προσπάθεια του Δάσκαλου της Δράσης για Φως και Χρώμα στην Εκπαίδευση. Ο Δια Βίου και Ανυπέρβλητος Αγώνας του Δάσκαλου για τον Μαθητή Του...

Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΛΥΠΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ




Στα χρόνια της σκλαβιάς οι Έλληνες οργάνωσαν τη ζωή τους σύμφωνα με τις
ασχολίες και τα έθιμα τους. Με βάση τις γεωργικές και τις κτηνοτροφικές ασχολίες  χώρισαν το χρόνο σε δύο περιόδους: τη θερινή, που άρχιζε του Αγίου Γεωργίου και τη χειμερινή, που άρχιζε του Αγίου Δημητρίου. Την άνοιξη την προσδιόριζαν με τον ερχομό των χελιδονιών και το φθινόπωρο με την αναχώρηση τους.





Οι μεγάλες γιορτές της χριστιανοσύνης - Χριστούγεννα, Πάσχα - έδιναν την ευκαιρία στους σκλαβωμένους να συναντώνται και να ξεχνούν τα βάσανα τους. Σημαντικό γεγονός ήταν η γιορτή του τοπικού Αγίου. Άλλαζε για λίγο η ζωή και το χωριό έπαιρνε χαρούμενη όψη. Τη γιορτή έκλεινε ο χορός στην κεντρική πλατεία με τους ήχους των παραδοσιακών οργάνων. 


Οι γάμοι, οι γεννήσεις και οι βαπτίσεις με τις ετοιμασίες και τις ευχές χάριζαν «ωραίες στιγμές στους συγγενείς και φίλους. Πάντα όμως βάραινε η σκιά του κατακτητή. Λένε πως, όταν γεννήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο παππούς του είπε: ακόμα ένας δούλος. Στις γιορτές καλούσαν συχνά και τους Τούρκους και πολλές φορές διασκέδαζαν κι αυτοί μαζί με τους χριστιανούς.
Μεγάλος ήταν ο θρήνος και γενικά η συμμετοχή του λαού σε στιγμές πένθους και όλοι αποχαιρετούσαν το νεκρό με μοιρολόγια. Μια γνωστή ευχή ήταν:
Να 'ταν να μην πεθαίναμε
κι οι Τούρκοι να μην έρχουνται.



 Η συνεργασία και η αλληλοβοήθεια είχαν αναπτυχθεί ιδιαίτερα ανάμεσα στους Έλληνες. Και τούτο βέβαια βρίσκει την εξήγηση του. Βοήθεια δεν περίμεναν από πουθενά. Ο φόβος του κατακτητή έφερε τους Έλληνες τον έναν πολύ «κοντά στον άλλον. Έτσι όλοι έτρεχαν να προσφέρουν τη βοήθεια τους στο χτίσιμο του σπιτιού, στις δουλειές που απαιτούσαν χέρια, όπως στο μαζεμάτων ελιών, στον τρύγο κ.ά.
Με συνεργασία και αλληλοβοήθεια γίνονταν και πολλές σπιτικές δουλειές όπως το ξάσιμο* των μαλλιών, το ξεφύλλισμα του καλαμποκιού, το σπάσιμο των αμυγδάλων κ.ά. Οι δουλειές αυτές γίνονταν συνήθως τα βράδια, στα λεγόμενα νυχτέρια.
Η διατήρηση των εθίμων και των παραδόσεων συντέλεσε στο να διατηρήσουν οι Έλληνες και την πολιτισμική τους ταυτότητα.










ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:



  1. Πώς οργάνωσαν τη ζωή τους οι Έλληνες;
  2. Πώς χώρισαν το χρόνο;
  3. Ποιες ήταν οι σημαντικότερες γιορτές των Ελλήνων;Ποια η σημασία τους;Για ποια σκιά γίνεται λόγος;
  4. Για ποιο λόγο ανέπτυξαν τη συνεργασία και την αλληλοβοήθεια; Ποιες δουλειές γίνονταν έτσι;
  5. Τελικά, ποια ήταν η σημασία της διατήρησης των εθίμων και των παραδόσεων;
  6. Ποιες ομοιότητες και ποιες διαφορές διαπιστώνουμε ανάμεσα στην καθημερινή ζωή των σκλαβωμένων και τη δική μας σήμερα;

Το βιβλίο:ΚΛΙΚ