ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

Μεγάλο νότιο διαμέρισμα της κυρίως Ελλάδας. Λέγεται Στερεά, σε διάκριση από τη νησιωτική Ελλάδα και την Πελοπόννησο, και αποτελεί το κέντρο της ηπειρωτικής Ελλάδας και από δω προήλθε και το όνομα της χώρας μας.
Η κοινή ονομασία της είναι Ρούμελη και αποτελεί παραφθορά των τουρκικών λέξεων Ρουμ-ιλή, που σημαίνουν χώρα των ρουμ, δηλ. των Ρωμιών.
Η Στερεά Ελλάδα είναι μετά τη Μακεδονία το μεγαλύτερο σε έκταση γεωγραφικό διαμέρισμα της χώρας, που περικλείνεται μεταξύ του Πατραϊκού και του Κορινθιακού Κόλπου από τα νότια, και της νοητής γραμμής του Μαλιακού και του Αμβρακικού κόλπου από τα βόρεια. Ανατολικά βρέχεται από το Ιόνιο και δυτικά βρέχεται από το Αιγαίο Πέλαγος.
Η Στερεά Ελλάδα, αν και είναι ηπειρωτική χώρα, επειδή βρέχεται στις τρεις πλευρές της από θάλασσα, παρουσιάζει αρκετά μεγάλη ακτογραφία. Στα Β. και Δ. σχηματίζει τον Αμβρακικό κόλπο, το ακρωτήριο του Ακτίου, τις λιμνοθάλασσες του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, στα Ν. το ακρωτήριο του Αντίρριου, τον Πατραϊκό κόλπο και της Ιτέας, στον Κορινθιακό σχηματίζει πολλές χερσονήσους και ακρωτήρια και συνεχίζει στη Στυλίδα και στο Μαλιακό κόλπο.
Περιλαμβάνει τους Νομούς: Αττικής, Βοιωτίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας, Ευρυτανίας, Αιτωλοακαρνανίας και Εύβοιας.
Έχει έκταση 23.584,9 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 4.333.877 κατοίκους.
Στη Στερεά Ελλάδα υπάρχουν τεράστιοι ορεινοί όγκοι, όπως ο Τυμφρηστός (2.315 μ.) ή Βελούχι, η Γκιώνα (2.510 μ.), ο Παρνασσός (2.457 μ.), ωραίο καταπράσινο βουνό και κέντρο χειμερινών σπορ, τα Βαρδούσια ή Κόρακας (2.406 μ.) η Όθρυς, η Οίτη, το Καλλίδρομο, ο Κιθαιρώνας, ο Ελικώνας που ήταν κατοικία των Μουσών, τα Άγραφα, το Παναιτωλικό, η Χελιδόνα, τα Ακαρνανικά όρη, η Πάρνηθα, η Πεντέλη, καθώς και ο ορεινός όγκος της Ν. Πίνδου που απολήγει στη βόρεια πλευρά της Στερεάς Ελλάδας.
Τη δυτική και κεντρική Στερεά διαρρέουν μεγάλοι σχετικά ποταμοί, ενώ στην ανατολική υπάρχουν ελάχιστοι.
Τα σπουδαιότερα ποτάμια που διασχίζουν τη Στερεά είναι ο Αχελώος, από τα μεγαλύτερα ποτάμια της χώρας μας, που πηγάζει από την Πίνδο και χύνεται στο Ιόνιο πέλαγος απέναντι από την Κεφαλλονιά, ο Σπερχειός, ο Εύηνος, ο Μόρνος στον οποίο έχουν γίνει έργα για την ύδρευση της Αθήνας και ο Βοιωτικός Κηφισός.
Μεγάλες λίμνες είναι η Υλίκη, η Παραλίμνη, η Τριχωνίδα, η Λυσιμαχία και η Αμβρακία. Η Κωπαΐδα, που έχει αποξηρανθεί, πρόσφερε μεγάλες εύφορες εκτάσεις για καλλιέργεια.
Κατά μήκος των μεγάλων ποταμών βρίσκονται οι σπουδαιότερες πεδιάδες της Στερεάς Ελλάδας: των Θηβών, του Αγρινίου και του Μεσολογγίου.
Το έδαφος της Ρούμελης είναι πλούσιο σε ορυκτά, άφθονος είναι ο βωξίτης στον Παρνασσό και τη Γκιώνα, ο λιγνίτης, το μαγγάνιο, το σίδηρο, το νικέλιο, το χρώμιο και λίγος χαλκός. Τα βουνά της σκεπάζονται με απέραντα δάση από πεύκα, οξιές, βαλανιδιές, έλατα και καστανιές.
Στα δάση μέσα ζουν πέρδικες, λαγοί, αγριογούρουνα, τσακάλια και λύκοι. Οι κάτοικοι ασχολούνται κύρια με τη γεωργία και την κτηνοτροφία πάνω από την περιοχή της Αττικής. Καλλιεργούνται σιτάρι, αραβόσιτος, τριφύλλι, σουσάμι, καπνός καλής ποιότητας στην περιοχή Αγρινίου και Ξηρομέρου, πολύ καλής ποιότητας ελιές παράγονται στην Άμφισσα και κρασί κύρια στην περιοχή των Μεσογείων. Αναπτυγμένη είναι και η κτηνοτροφία γιδιών και προβάτων. Οι κτηνοτρόφοι αναγκάζονται να μένουν το καλοκαίρι στα βουνά και το χειμώνα στα χειμαδιά της Αιτωλοακαρνανίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας και Βοιωτίας. Τα κτηνοτροφικά τους προϊόντα είναι πολύ καλής ποιότητας. Η αλιεία εξασκείται μόνο στην περιοχή της Στυλίδας και του Μεσολογγίου. Πολλοί επίσης κάτοικοι απασχολούνται στις βιομηχανικές μονάδες που υπάρχουν στην περιοχή της Αττικής, στα Οινόφυτα, στα Άσπρα Χώματα και αλλού. Στην Άμφισσα διατηρούνται ακόμη οι βιοτεχνίες των κουδουνάδων, που φτιάχνουν κουδούνια για τα ζώα και οι "ταμπάκηδες" που κατεργάζονται δέρματα.