Ένταση στα Βαλκάνια

Η Βαλκανική χερσόνησος, ως τις αρχές του 19ου αιώνα, ήταν τμήμα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πρώτοι οι Έλληνες μπόρεσαν να αποκτήσουν την ελευθερία τους και να δημιουργήσουν ανεξάρτητο κράτος. Στη συνέχεια και οι άλλοι βαλκανικοί λαοί κατάφεραν να εξασφαλίσουν την αυτονομία ή και την ανεξαρτησία τους. Πολλά όμως βαλκανικά εδάφη εξακολουθούσαν να κατέχονται από τους Τούρκους.

Η προσπάθεια των βαλκανικών λαών να απελευθερώσουν τα εδάφη που κατείχαν ακόμα οι Τούρκοι και τα συγκρουόμενα συμφέροντα των Μεγάλων δυνάμεων περιέπλεξαν ακόμα περισσότερο το γνωστό Ανατολικό ζήτημα.

Η Ρωσία, που ουσιαστικά προστάτευε τους σλαβικούς λαούς των Βαλκανίων, αφού και τα συμφέροντα της εξυπηρετούνταν έτσι καλύτερα, οδηγήθηκε σε πόλεμο με την Τουρκία. Το 1878 η Ρωσία νίκησε την Τουρκία και την υποχρέωσε να υπογράψει τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου. Η συνθήκη αυτή της εξασφάλιζε ισχυρή επιρροή στα Βαλκάνια. Τότε ιδρύθηκε μεγάλο, αυτόνομο βουλγαρικό κράτος σε βάρος ελληνικών περιοχών.

Οι άλλες Μεγάλες δυνάμεις όμως αντέδρασαν σε συνέδριο που έγινε στο Βερολίνο οι όροι άλλαξαν και έγιναν ευνοϊκότεροι για την Τουρκία. Η Σερβία και η Ρουμανία έγιναν ανεξάρτητες. Η Βουλγαρία περιορίστηκε εδαφικά και παρέμεινε αυτόνομη. Αυτονομία δόθηκε και στην Ανατολική Ρωμυλία. Τέλος η Τουρκία παραχώρησε την Κύπρο στην Αγγλία, που τη βοήθησε να ξαναπάρει χαμένα εδάφη της.

Όλο αυτό το διάστημα η Ελλάδα δεν μπόρεσε να αντιδράσει και να αλλάξει τις αποφάσεις των Μεγάλων δυνάμεων, που ήταν αντίθετες με τα συμφέροντα της. Οι Μεγάλες δυνάμεις δεν δέχτηκαν να παραστεί ελληνική αντιπροσωπεία στο συνέδριο του Βερολίνου. Εκείνο που τελικά δέχτηκαν ήταν να γίνουν διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για παραχώρηση της Θεσσαλίας. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν τρία χρόνια και μόλις το 1881 έγινε δυνατόν να ενωθεί η Θεσσαλία και ένα μέρος της Ηπείρου (περιοχή Άρτας) με την Ελλάδα.

- Τι τελικά κέρδισε η Ελλάδα από τις αλλαγές που σημειώθηκαν στα Βαλκάνια;