Αριστόδικος

Αριστόδικος. Σύμφωνα με τον J. Boardman ο Αριστόδικος είναι σχεδόν τέλειος. Από την ισορροπία των μελών και τη λεπτομέρεια του πλασίματος της μορφής αποδεικνύεται η κατανόηση από το γλύπτη της δομής σώματος, αλλά πρέπει να μάθει πως αυτό το τελευταίο κινείται και πώς η κίνηση του ενός μέλους επηρεάζει την ισορροπία και τη στάση του συνόλου.

Αριστόδικος
Επιτύμβιο άγαλμα, που θεωρείται ορόσημο στην εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής πλαστικής. Σώζεται σχεδόν ακέραιο, με την τετράγωνη βάση του, στην οποία έχει χαραχθεί το όνομα του νεκρού στη γενική: Αριστοδίκο(υ). Η απεικόνιση της μορφής ακολουθεί τον τύπο του πιο εξελιγμένου κούρου: ο νέος προβάλλει το αριστερό πόδι, αλλά τα χέρια του έρχονται μπροστά και δεν είναι κολλημένα στους μηρούς. Τα μαλλιά του είναι κοντά, αντίθετα από ό,τι συμβαίνει στους παλαιότερους κούρους, και σχηματίζουν περίτεχνους κοντούς βοστρύχους στο πίσω μέρος. Η απόδοση των μυών έχει ξεφύγει από τη σχηματοποίηση και διακρίνεται για την έντονη πλαστικότητα, που θα μπορούσε να θεωρηθεί σχεδόν φυσιοκρατική. Ελάχιστα ίχνη κόκκινου χρώματος σώζονται στην κορυφή του κεφαλιού. Πρόκειται για έργο κάποιου άγνωστου γλύπτη της Αττικής, που φαίνεται ότι μελέτησε πολύ τη δομή του σώματος και προσπάθησε να του προσθέσει κίνηση. Ο Αριστόδικος θεωρείται σχεδόν τέλειος για την εποχή του, και ο τελευταίος της σειράς των αρχαϊκών κούρων.
Επιγραφή:
Αριστοδίκο (μτφρ: του Αριστοδίκου)
Στοιχεία εκθέματος
Χρονολόγηση:
Αρχαϊκή περίοδος, 500 π.Χ
Τόπος Εύρεσης:
Αττική, Μεσόγεια Αττικής, θέσις Όλυμπος (Άγιοι Σαράντα)
Διαστάσεις:
μήκος: 0,72 μ. (βάσης), ύψος: 1,98 μ., Ύψος Βάσης: 0,29 μ.
Υλικό:
Παριανό μάρμαρο
Αριθμός Ευρετηρίου:
3938
Copyright:
Υπουργείο Πολιτισμού