Περισσότερα...

Μετά τη λήξη των Μηδικών πολέμων(Περσικών πολέμων) η Αθήνα εκμεταλλευόμενη τις νέες συνθήκες της εποχής, κυρίως όμως το φόβο των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας και του Αιγαίου για τον περσικό κίνδυνο και τη δυσαρέσκειά τους προς τη Σπάρτη -εξαιτίας της αποτυχημένης εκστρατείας του σπαρτιάτη στρατηγού Παυσανία εναντίον των Περσών (487 π.Χ.)- ανέλαβε την πρωτοβουλία να ενώσει όλες τις ελληνικές πόλεις και να δημιουργήσει το 478 π.Χ. τη Δηλιακή ή Α' Αθηναϊκή συμμαχία (Θουκυδίδης, Iστοριών 1.94-95).
Πρόφαση για τη δημιουργία της συμμαχίας ήταν να εκδικηθούν οι Έλληνες τους Πέρσες για τις καταστροφές που έπαθαν κατά τους Μηδικούς πολέμους. Κύρια επιδίωξή τους όμως, ήταν να διατηρήσουν την ανεξαρτησία τους και να απελευθερώσουν τις ελληνικές πόλεις που βρίσκονταν κάτω από την περσική κυριαρχία. Θα διατηρούσαν μια κοινή επιθετική και αμυντική πολιτική και για το λόγο αυτό ορκίστηκαν να έχουν όλα τα μέλη της συμμαχίας τους ίδιους εχθρούς και φίλους (Θουκυδίδης, Iστοριών 1.96-97).


Αρχικά, συμμετείχαν περίπου εκατόν σαράντα πόλεις, οι οποίες σύμφωνα με την κατάταξή τους στους φορολογικούς καταλόγους της Αθήνας, χωρίζονταν σε πέντε γεωγραφικές περιφέρειες: την Ιωνία, τον Ελλήσποντο, τη Θράκη, την Καρία και τα Νησιά. Οι πόλεις θα ήταν αυτόνομες και ισόψηφες, θα διατηρούσαν δηλαδή τους νόμους τους και θα είχαν τον ίδιο αριθμό ψήφων, ώστε να μην επηρεάζονται οι αποφάσεις της συμμαχίας μόνον από τις ισχυρότερες πόλεις. Καθορίστηκε ο αριθμός των πλοίων που θα διέθεταν οι σύμμαχοι, όπως η Λέσβος, η Χίος και η Σάμος και το ποσό του φόρου που θα κατέβαλλαν οι πόλεις που δε διέθεταν ναυτικό. Η είσπραξή του ανατέθηκε σε δέκα οικονομικούς αξιωματούχους, τους "Ελληνοταμίες", που θα ήταν αθηναίοι πολίτες, θα εκλέγονταν από την Εκκλησία του δήμου και θα ήταν υπόλογοι σε αυτήν.
Ως τόπος για τη συνάντηση των αντιπροσώπων των σύμμαχων πόλεων και για τη φύλαξη του ταμείου τους, επιλέχτηκε το ιερό του Απόλλωνα στη Δήλο. Την επιλογή αυτή επέβαλαν λόγοι θρησκευτικοί, καθώς αποτελούσε κέντρο λατρείας των ιωνικών πόλεων, πολιτικοί, επειδή δεν είχε ιδιαίτερες πολιτικές φιλοδοξίες το ιερό του Απόλλωνα στη Δήλο, αλλά και πρακτικοί, αφού ήταν λιμάνι και βρισκόταν σε κεντρικό σημείο του Αιγαίου. Όταν αργότερα το ταμείο μεταφέρθηκε στην Αθήνα, τοποθετήθηκε μέσα στον Παρθενώνα.
Από ορισμένους μελετητές υποστηρίχτηκε ότι η δημιουργία της συμμαχίας θα πρέπει να ανήκε στους πολιτικούς οραματισμούς του Θεμιστοκλή, πρόθεση του οποίου ήταν να αναδειχτεί η Αθήνα στη σημαντικότερη ναυτική δύναμη του Αιγαίου. Ο Περικλής, ο οποίος διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική σκηνή της Αθήνας από τα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ., συνέχισε το θεμιστόκλειο ναυτικό πρόγραμμα επιδιώκοντας τον αθηναϊκό επεκτατισμό, που θα εξασφάλιζε νέους ορίζοντες στην Αθήνα για την κυριαρχία της στην εξωτερική πολιτική ζωή και στο ελληνικό εμπόριο.

Από την πρώτη στιγμή ένα πράγμα είναι φανερό, πως η αρχική οργάνωση έδινε την ευχέρεια να μεταβληθεί η συμμαχία σε Αττική κυριαρχία.
Η πανίσχυρη θέση της Αθήνας καθώς και η αόριστη διάρκεια της συμμαχίας, στάθηκαν τα δύο σημεία που προδίκασαν τη μεγάλη εξέλιξη, αλλά και τα τεράστια προβλήματα που αντιμετώπισε αργότερα ο συμμαχικός οργανισμός.


ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

1. Ποια ήταν η πρόφαση και ποια η κύρια επιδίωξη της δημιουργίας της Α' Αθηνα'ι'κής Συμμαχίας;



2. Πότε και από ποιους δημιουργήθηκε,και πόσες πόλεις συμμετείχαν;



3. Ποιος ήταν ο κανονισμός συμμετοχής κάθε Πόλης-μέλους;



4. Ποιος ήταν ο ρόλος των Ελληνοταμιών;



5. Γιατί η συμμαχία ονομάστηκε Δηλιακή;



6. Από ποιον ιστορικό αντλούμε πληροφορίες για τα γεγονότα;



7. Τι συνέβη στον Ευρυμέδοντα ποταμό;
   

Ο Κίμων ήταν γιος του Μιλτιάδη -του γνωστού ήρωα του Μαραθώνα- και της Ηγησιπύλης -κόρης του θράκα βασιλιά Ολόρου- και εξαιτίας αυτής της καταγωγής του ήταν συγγενής με τον ιστορικό Θουκυδίδη. Η οικογένειά του είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις πολιτικές υποθέσεις της Αθήνας και ο ίδιος αποτελεί, για πολλούς μελετητές, τον τυπικό αθηναίο πολίτη του α' μισού του 5ου αιώνα π.Χ.

Eκλεγόταν στρατηγός για κάθε χρόνο από το 479/8 π.Χ. έως το 462/1 π.Χ. Ήταν αρχηγός των πολεμικών επιχειρήσεων των Αθηναίων στα πλαίσια της Δηλιακής συμμαχίας, όπου του δόθηκε η δυνατότητα να επιδείξει τις ικανότητές του στο στρατιωτικό τομέα. Η κορυφαία του νίκη ήταν κατά του περσικού στόλου στον Ευρυμέδοντα ποταμό στις νότιες ακτές της Μικράς Ασίας (465 π.Χ.). Επί δύο δεκαετίες μετά τη λήξη των Περσικών πολέμων υποστήριξε τη συνεργασία της Αθήνας και της Σπάρτης για την αντιμετώπιση του περσικού κινδύνου. Αυτή η πολιτική του γραμμή ιδιαίτερα, όταν εξασφάλισε την αθηναϊκή βοήθεια προς τη Σπάρτη για την κατάπνιξη της εξέγερσης των ειλώτων σε συνδυασμό με την αποτυχία του να καταργήσει τις μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη (462/1 π.Χ.), τον έκαναν να χάσει την επιρροή και το γόητρό του στην Αθήνα και να οστρακιστεί τον ίδιο χρόνο. Μετά τη δεκάχρονη τιμωρία του, ηγήθηκε της εκστρατείας των Αθηναίων στην Κύπρο (451/0 π.Χ.), όπου και πέθανε. Έμεινε γνωστός για τη γενναιοδωρία του και αναλάμβανε πρόθυμα τις δαπάνες των λειτουργιών. Θεμελίωσε με δικά του έξοδα πολλά έργα στην Αθήνα, κυρίως όμως στην Αγορά της.