ΓΛΩΣΣΑ,Ο ΑΔΕΡΦΟΣ ΤΗΣ ΑΣΠΑΣΙΑΣ

Σε μια αφήγηση πρέπει να διακρίνουμε το συγγραφέα του κειμένου (αυτόν δηλαδή που γράφει την ιστορία) από τον αφηγητή του (αυτόν δηλαδή που διηγείται την ιστορία).Αν ο αφηγητής δεν είναι κάποιο πρόσωπο της ιστορίας, η αφήγηση γίνεται στο 3ο ενικό πρόσωπο. Αν ο αφηγητής είναι κάποιο πρόσωπο της ιστορίας, η αφήγηση γίνεται στο 1ο πρόσωπο.

Σε ποια περίπτωση ανήκει το κείμενό μας;

ζήλια η :
α. το συναίσθημα από το οποίο κατέχεται κάποιος, όταν επιθυμεί κάτι που ανήκει σε άλλον και γι' αυτό λυπάται ή φθονεί· (πρβ. ζηλοφθονία, ζηλοτυπία):
Ανόητη / νοσηρή / παθολογική ζήλια.
Από τη ζήλια του θέλησε το κακό μας.
Παιδική ζήλια.
Πάει να σκάσει από τη ζήλια του.
β. ενέργεια, συμπεριφορά που δείχνει ζήλια:
Έλα τώρα, άσε τις ζήλιες.
[μσν. ζήλια < ζηλία (υποχωρ. για αποφυγή της χασμ. ) < αρχ. ζηλ(ῶ) `ζηλεύω΄ -ία]

• Πιστεύεις ,με βάση όσα διάβασες,ότι οι γονείς του Δαμιανού ξεχωρίζουν τα δυο παιδιά τους;

• Πολλές φορές, επειδή ζηλεύουμε, έχουμε αρκετά προβλήματα στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Γιατί;

• Μήπως η ζήλια είναι ένα κακό ζιζάνιο, το οποίο δεν μας αφήνει να μοιραστούμε την αγάπη των γονιών μας με το αδερφάκι μας;(Νομίζουμε ότι είμαστε κατώτεροι, φοβόμαστε, θυμώνουμε,θέλουμε να εκδικηθούμε,κρατάμε κακία στους γονείς μας,θέλουμε να χτυπήσουμε)