ANTIΓΟΝΗ,ΣΟΦΟΚΛΗ

ΣΟΦΟΚΛΗΣ
ΑΝΤΙΓΟΝΗ
442 π.Χ.

ΥΠΟΘΕΣΗ του ΕΡΓΟΥ

Μετά τη μονομαχία του Πολυνείκη και του Ετεοκλή, των γιων του Οιδίποδα, στην έβδομη πύλη των Θηβών και τον αμοιβαίο θάνατό τους, ο Κρέοντας αναλαμβάνει την εξουσία της πόλης. Ως απόλυτος μονάρχης ανακοινώνει την αυθαίρετη απόφασή του να ταφεί ο Ετεοκλής με όλες τις τιμές που ταιριάζουν σε έναν υπερασπιστή της πατρίδας και να μείνει άταφος ο Πολυνείκης, που θέλησε με στρατό να την κυριεύσει. Ποινή για τον παραβάτη της διαταγής ορίζεται κατηγορηματικά ο θάνατος. Η Αντιγόνη, τραγική αδελφή των σκοτωμένων, δηλώνει την σθεναρή απόφασή της να θάψει τον Πολυνείκη, παρακούοντας το νόμο του βασιλιά κι αδιαφορώντας για τις συνέπειες της πράξης της. Ανακοινώνει την απόφασή της στην αδελφή της Ισμήνη και ζητά την βοήθειά της. Η Ισμήνη αρνείται και προσπαθεί να αποτρέψει και την αδελφή της από μια πράξη που θα έχει ολέθριες συνέπειες για το ξεκληρισμένο πια γένος των Λαβδακιδών. Η Αντιγόνη όμως θα παραμείνει σταθερή και αμετάπειστη. Ο φύλακας του νεκρού έρχεται από τους αγρούς και ανακοινώνει στον Κρέοντα τη συμβατική ταφή του Πολυνείκη (είχε ελαφρά καλυφθεί με χώμα). Ο βασιλιάς οργισμένος τον στέλνει πίσω να καθαρίσει το νεκρό από το χώμα και να συλλάβει τον δράστη. Ο φύλακας επιστρέφει φέρνοντας στον Κρέοντα την Αντιγόνη, που συνέλαβε επ' αυτοφώρω να προσπαθεί για δεύτερη φορά να θάψει τον νεκρό. Ο Κρέοντας ασυλλόγιστα αποφασίζει να εκτελέσει την ποινή που είχε ορίσει για τον παραβάτη της διαταγής του: η Αντιγόνη θα πεθάνει. Μάταια ο γιος του Αίμονας προσπαθεί να τον μεταπείσει, ασυγκίνητος και ανένδοτος διατάζει να θάψουν την κόρη ζωντανή σε μια σπηλιά. Ο Αίμονας αγανακτισμένος και συντριμμένος, ακολουθεί τη μνηστή του στον τάφο και αυτοκτονεί. Τη διπλά συμφορά ακολουθεί και τρίτη: η Ευρυδίκη, μητέρα του Αίμονα, πληροφορείται τον άδικο χαμό του παιδιού της και απαγχονίζεται. Ο Κρέοντας στο τέλος, μόνος πια, θύμα και θύτης, μετανιώνει για τα σφάλματά του και θρηνεί τον αφανισμό της οικογένειάς του.
Ολόκληρο το έργο, εδώ...

Νικηφόρος Λύτρας, Η Αντιγόνη εμπρός στο νεκρό Πολυνείκη (1865). Λάδι σε καμβά, 100 εκ. x 157 εκ. Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας - Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου.