Ποιητές-Δραματουργοί,Ευριπίδης

Ευριπίδης (~484 - 406 π.Χ.)
Γεννήθηκε στη Σαλαμίνα, ήταν μια γενιά νεώτερος του Αισχύλου και λίγο νεώτερος του Σοφοκλή. Ήταν γιος ενός μαγαζάτορα και μιας μανάβισας και αυτό έδινε υλικό στους συγγραφείς κωμωδιών, ανάμεσά τους τον Αριστοφάνη, να τον χλευάζουν, ο ίδιος ο Ευριπίδης ανήκε όμως στην καλή κοινωνία της Αθήνας. Επειδή ο Ευριπίδης αναφέρεται στα έργα του συχνά σε λόγια φιλοσόφων, συμπεράινεται ότι αυτοί, ιδίως οι σοφιστές, επηρέασαν τη σκέψη του, πράγμα που έδινε επίσης σημαντικές αφορμές στον Αριστοφάνη και άλλους κωμωδούς να τον χλευάζουν στα έργα τους.
'Αρχισε να γράφει μάλλον στα 18 χρόνια του, είχε στη διάρκεια της ζωής του φιλική σχέση με τον Σοφοκλή, αλλά δεν ασχολήθηκε όπως ο τελευταίος ενεργά με την πολιτική. Για την υπόλοιπη ζωή του Ευριπίδη υπάρχουν λίγες πληροφορίες, όπως ότι δεν τον συμπαθούσαν οι Αθηναίοι και γι' αυτό εγκατέλειψε το 408 π.Χ. την Αθήνα και έγινε δεκτός στη μακεδονική βασιλική αυλή. Μετά το θάνατό του έτυχε όμως αυξημένης αναγνωρίσεως και στην Αθήνα. Λέγεται ότι ο Σοφοκλής θρήνησε το θάνατο του νεώτερού του Ευριπίδη και φορούσε πένθιμα ρούχα.
Από τα 92 έργα που συνέγραψε ο Ευριπίδης, διασώθηκαν 17 τραγωδίες και ένα σατιρικό έργο «Ο κύκλωψ». Ο Ευριπίδης κέρδισε μόνο μια φορά σε διαγωνισμό συγγραφέων, μάλλον επειδή δεν ήταν συμπαθής στους Αθηναίους. Με το έργο του «Μήδεια» κατετάγη τρίτος, δηλαδή τελευταίος, μετά το γιο του Αισχύλου Ευφόριο και το Σοφοκλή.
Τα σπουδαιότερα έργα του, όσο ζούσε, ήταν η «Μήδεια» (431 π.Χ.), «Ιππόλυτος» (428), «Τρωάδες» (415), «Ελένη» (412) και «Ορέστης» (408). Άλλα έργα του που διασώθηκαν είναι «'Αλκηστις», «Ηρακλείδαι», «Ανδρομάχη», «Εκάβη», «Ηρακλής Μαινόμενος», «Ικέτιδες», «'Ιων», «Ηλέκτρα», «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Φοίνισσαι», «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», «Βάκχαι» και «Ρήσος». Το έργο του Ευριπίδη χαρακτηρίζεται από νέα θέματα, νέα μορφή με σύνθετη δράση, ελευθερία στο χειρισμό μυθολογικών θεμάτων και ένα εντυπωσιακό πλούτο μουσικών ιδεών. Ο Ευριπίδης δημιούργησε μια νέα μορφή θεάτρου, στο οποίο παίζουν αποφασιστικό ρόλο οι αντιπαραθέσεις της θέλησης των ανθρώπων με αυτή των θεών, παρά οι θεολογικοί και μυθολογικοί προβληματισμοί, όπως στους παλαιότερους τραγωδούς.
Οι Ρωμαίοι τραγικοί και Χριστιανοί συγγραφείς, οι Ιταλοί τραγικοί του 16ου αιώνα, ο Racine, ο Lessing και ο Goethe εθαύμαζαν τον Ευριπίδη και επηρεάστηκαν από αυτόν στα έργα τους. Οι ρομαντικοί συγγραφείς και ο Nietsche θεώρησαν πάλι τον Ευριπίδη ένα αντι-τραγικό και νεκροθάφτη της τραγωδίας, κρίση που επαναλαμβάνεται μερικές φορές μέχρι σήμερα.