O XΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ-ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Ο Παρθενώνας είναι το κορυφαίο μνημείο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και αποτελεί το σύμβολό του διεθνώς. Ήταν αφιερωμένος στην Αθηνά Παρθένο. Κτίσθηκε το διάστημα 447 - 438 π.Χ. και διακοσμήθηκε μεταξύ 438 και 432 π.Χ. Την απόφαση για την κατασκευή του έλαβε ο Περικλής. Επικεφαλής όλου του έργου ήταν ο γλύπτης Φειδίας, με αρχιτέκτονες τον Ικτίνο και τον Καλλικράτη. Ο ναός είναι δωρικού ρυθμού, περίπτερος με 8 κίονες στις στενές πλευρές και 17 στις μακρές. Έχει κατασκευασθεί σχεδόν εξ-ολοκλήρου από πεντελικό μάρμαρο. Στο εσωτερικό του ναού, τον σηκό, ήταν στημένο το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς, έργο του Φειδία.Ο γλυπτός διάκοσμος συνδυάζει με μοναδικό τρόπο τις δωρικές μετόπες και τις τριγλύφους με την ιωνική ζωφόρο. Οι μετόπες της ανατολικής πλευράς απεικονίζουν την Γιγαντομαχία. Στην δυτική παριστάνεται Αμαζονομαχία, στη νότια Κενταυρομαχία και στη βόρεια σκηνές από τον Τρωικό Πόλεμο.Η ζωφόρος απεικονίζει την πομπή των Παναθηναίων, την πιο μεγάλη θρησκευτική γιορτή των αρχαίων Αθηνών. Η ζωφόρος περιέβαλε το ναό και απεικόνιζε μορφές θεών, ζώων και περίπου 360 μορφές ανθρώπων.Τα δύο αετώματα του ναού απεικονίζουν σκηνές από την μυθολογία: πάνω από την κυρία είσοδο του ναού, στα ανατολικά, την γέννηση της Αθηνάς και στην δυτική πλευρά την διαμάχη Αθηνάς και Ποσειδώνα για την κατοχή της Αττικής γης.Ο Παρθενώνας συνέχισε να έχει σχέση με την λατρεία και στα μεταγενέστερα χρόνια. Χρησιμοποιήθηκε ως βυζαντινή εκκλησία, ως λατινική εκκλησία και ως τζαμί.Όταν οι Βενετοί πολιορκούσαν την Ακρόπολη το 1687, οι Τούρκοι είχαν αποθηκεύσει πυρίτιδα μέσα στον Παρθενώνα. Μία βόμβα του ναυάρχου Morosini έπεσε στο μνημείο και προκάλεσε φοβερή έκρηξη που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή του Παρθενώνα, που μέχρι εκείνη την εποχή διατηρείτο σε καλή κατάσταση.Η καταστροφή ολοκληρώθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα όταν ο Βρετανός πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, λόρδος Ελγιν αφαίρεσε από το μνημείο το μεγαλύτερο μέρος από τα γλυπτά που το διακοσμούσαν (ζωφόρο, μετόπες, αετώματα), τα μετέφερε στην Βρετανία και τα πούλησε στο Βρετανικό Μουσείο, του οποίου αποτελούν μία από τις σημαντικότερες συλλογές.