ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΑΠΟΓΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΜΗΣ ΤΟΥ

Το "Επαρχιακό Βιβλίο" του Λέοντος του Σοφού  μας βοηθάει να κατανοήσουμε την οργάνωση της βυζαντινής βιοτεχνίας. Κάθε κλάδος της βιοτεχνίας σχημάτιζε συντεχνία η οποία είχε το μονοπώλιο και βρισκόταν σε αυστηρό κρατικό έλεγχο, ο οποίος καθόριζε τα κέρδη, τους περιορισμούς στις εξαγωγές, επιτηρούσε τα μέλη των συντεχνιών, τις εγκαταστάσεις κλπ. Το σύστημα αυτό βέβαια εξασφάλιζε την ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων, απέκλειε τους μεσίτες καί την αισχροκέρδεια αλλά ταυτόχρονα εμπόδιζε την πρόοδο και έτρεφε τη διαφθορά των κρατικών υπαλλήλων. Οι εργάτες δεν ήταν δυνατό να απολυθούν παρά μόνο με πολύ μεγάλες δυσκολίες, και αν κανένας ήταν άνεργος, τον έβαζαν να εργαστεί σε κάποια εργασία κοινής ωφέλειας, γιατί όπως έγραψε ο Λέων ο Ίσαυρος στην Εκλογή,"η οκνηρία οδηγεί στο έγκλημα και κάθε πλεόνασμα από την εργασία των άλλων πρέπει να δύνεται στους αδυνάτους.Το "Επαρχιακό Βιβλίο" το αντέγραψαν οι Τούρκοι σουλτάνοι, αλλά και Δυτικοί ηγέτες του Μεσαίωνα.