ΦΙΛΙΠΠΟΣ Β' Ο ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ

Βασιλιάς της Μακεδονίας και πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου (386 -336 π.Χ.). Ήταν γιος του Αμύντα του Γ' και από νωρίς διακρίθηκε για την πολιτική και διπλωματική του ιδιοφυΐα, καθώς και για τη στρατιωτική του ικανότητα, την οποία είχε καλλιεργήσει κοντά στον Επαμεινώνδα. Φιλόδοξος στα σχέδιά του και τολμηρός στην εκτέλεσή τους, ανέβηκε στο μακεδονικό θρόνο το 359 π.Χ., αφού προηγουμένως εκθρόνισε με πραξικόπημα τον ανήλικο ανιψιό του Αμύντα Δ ' και συνέλαβε το σχέδιο της ένωσης ολόκληρου του ελληνισμού κάτω από το σκήπτρο του με πρόφαση την εκδίκηση κατά των Περσών. Ο αρχαίος ελληνικός κόσμος όμως, μολονότι είχε επίγνωση του κοινού αίματος και της κοινής φυλής, ποτέ δεν ενώθηκε σ' ένα ενιαίο κράτος, έτσι ώστε να φαίνεται αφύσικο το σχέδιο του Φιλίππου. Από την άλλη μεριά όμως οι συνεχείς κατά τα τελευταία χρόνια πόλεμοι μεταξύ των μεγάλων ελληνικών πόλεων είχαν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή εξασθένηση του ελληνικού μεγαλείου, έτσι ώστε να φαίνεται σκόπιμη και ευκταία η συνένωσή τους κάτω από μια ισχυρή ελληνική δύναμη. Οι απόψεις αυτές δίχασαν την αθηναϊκή πολιτική γνώμη στους "Φιλιππίζοντες", όπως ονομάστηκαν οι Αισχίνης, Ισοκράτης, Δημάδης και Εύβουλος, και τους εναντίον του Φιλίππου, με αρχηγό το μεγάλο ρήτορα Δημοσθένη, που εκφώνησε τους "Φιλιππικούς" του λόγους.

Πάντως, ο Φίλιππος αναδιοργάνωσε το στρατό του, ιδιαίτερα μετά τη σταθεροποίησή του και την απομάκρυνση των εξωτερικών του εχθρών (Ιλλυριών , Θρακών , Παιόνων και Οδρυσών). Ταυτόχρονα κυρίεψε την Αμφίπολη και την Πύδνα (357 και 356 π.Χ. αντίστοιχα) και ήρθε για πρώτη φορά σε σύγκρουση με τα συμφέροντα των Αθηνών , αφού οι δύο πόλεις ήταν αποικίες τους. Εξόπλισε το στρατό του με τη "σάρισα" και με νέα πολιορκητικά μηχανήματα, συντόνισε το ιππικό και επινόησε τη μετωπική παράταξη του στρατού -φάλαγγα -δημιουργώντας ένα εξαιρετικά δυσκατάβλητο στρατιωτικό σώμα. Αφορμή για τις επεμβάσεις του Φιλίππου στο Νότο υπήρξε η πρόσκληση των Θεσσαλών να λάβει μέρος στον "Ιερό πόλεμο" εναντίον των συμμάχων των Αθηναίων Φωκαέων. Το 348 κυρίεψε τη Χαλκιδική, κατέστρεψε την Όλυνθο και συνήψε με τους Αθηναίους τη Φιλοκράτειο Ειρήνη (346 π.Χ.). Το 339 βρήκε καινούρια αφορμή για να επέμβει στον Ιερό πόλεμο, οπότε μετά από πολλές επιμέρους συγκρούσεις, αντιμετώπισε το θηβαϊκό και αθηναϊκό στρατό στη Χαιρώνεια τον Αύγουστο του 338, όπου και αναδείχτηκε νικητής. Στη μάχη αυτή πήρε μέρος και ο έφηβος ακόμα υιός του Αλέξανδρος.

Ο Φίλιππος, μετά τη νίκη του στη Χαιρώνεια, έγινε ο αποκλειστικός κύριος των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα και ένωσε όλους τους Έλληνες σ' ένα είδος ομοσπονδίας με κοινό διοικητικό όργανο το "Συνέδριο των Ελλήνων" με έδρα την Κόρινθο. Αλλά ενώ ετοιμαζόταν να επιτεθεί εναντίον των Περσών απερίσπαστος από εσωτερικά προβλήματα, δολοφονήθηκε το 336 π.Χ. στο θέατρο των Αιγών. Τα αίτια όπως και οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας του παρέμειναν σκοτεινά, πολλοί όμως δεν αποκλείουν ανάμειξη του Αλέξανδρου και της μητέρας του Ολυμπιάδας.