ΓΕΩΡΓΙΑ-ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ-ΑΛΙΕΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΓΡΟΤΗ

ΓΕΩΡΓΟΣ

ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΟΣ 1, 2, 3

Κτηνοτροφία

ΑΛΙΕΙΑ 1, 2

Γεωργός
Από τα πιο σπουδαία και διαδεδομένα επαγγέλματα από τις πρώτες ημέρες της ιστορίας του ανθρώπου. Η άνθηση της γεωργίας ήταν αναμενόμενη καθώς η γη μπορούσε να προσφέρει πλούσια αγαθά, τα οποία θα τους χρησίμευαν πρώτιστα για την διατροφή τους και αργότερα στο εμπόριο. Ο πρώτος γεωργός της ανθρώπινης ιστορίας ήταν ο Αδάμ (Γένεση 3:17).
Τα κυριότερα είδη καλλιέργειας ήταν το σιτάρι (Έξοδος 30:14), τα σταφύλια, οι ελιές και λιγότερο τα σύκα. Την περίοδο του φθινοπώρου όταν τα πρωτοβρόχια είχαν μαλακώσει το έδαφος, έκαναν τα αυλάκια, με το αλέτρι που το τραβούσε ένα βόδι. Η σπορά γινόταν με το χέρι. Τον σπόρο τον είχαν μέσα σ’ ένα καλάθι. Ταυτόχρονα όργωναν το χωράφι, έτσι ώστε ο σπόρος να χωθεί μέσα στο χώμα, για να μην μπορούν να τον φάνε τα πουλιά (Λουκάς 8:5-8).
Ο θερισμός γινόταν συνήθως με δρεπάνια (Ιερεμίας 50:16). Έκοβαν τα κοτσάνια κοντά στην κορυφή, και άφηναν το υπόλοιπο για να βοσκήσουν τα πρόβατα. Στις γωνιές του χωραφιού άφηναν μερικά δημητριακά όρθια. Αυτά επιτρεπόταν στους φτωχούς να τα πάρουν όπως επίσης όλα όσα έπεφταν από τα χειρόβολα των θεριστών (Ρουθ κεφ. 2). Κατόπιν γινόταν το αλώνισμα. Όταν επρόκειτο για σιτάρι, το μετέφεραν στο αλώνι, όπου χώριζαν τα άχυρα από το σπόρο με τη βοήθεια αλόγων ή βοδιών. Το αλωνισμένο σιτάρι το λίχνιζαν. Το άχυρο το μάζευαν και το έκαιγαν, ενώ το σιτάρι το έβαζαν σε σακιά για χρήση ή πούλημα αφού πρώτα το ζύγιζαν. Το σιτάρι το χρησιμοποιούσαν και σαν είδος ανταλλάγματος για αγορά αλωνιών (Α’ Χρονικών 21:23).
Το φύτεμα, η περιποίηση των αμπελιών και ο τρύγος ήταν επίσης σημαντική ασχολία ενός γεωργού, του αμπελουργού (δες σχετικά). Επίσης η καλλιέργεια και το μάζεμα της ελιάς. Τις περισσότερες ελιές τις χρησιμοποιούσαν για να βγάλουν λάδι. Το κρασί και το λάδι ήταν από τα πιο απαραίτητα στη ζωή των ανθρώπων, καθώς χρησίμευαν στο μαγείρεμα, το φωτισμό (Ματθαίος 25:3,4), την ιατρική και ήταν από τα πιο προσοδοφόρα επαγγέλματα. Οι γεωργοί όταν δεν είχαν δικά τους χωράφια, τα νοίκιαζαν από γαιοκτήμονες (Ματθαίος 21:33, Λουκάς 20:9), στους οποίους απέδιδαν το ποσοστό των καρπών που είχαν συμφωνήσει (Ματθαίος 21:34, Λουκάς 20:10). Οι βασιλείς είχαν στην υπηρεσία των κτημάτων τους, αμπελουργούς και γεωργούς (Β’ Χρονικών 26:10).
Γενικά το επάγγελμα του γεωργού ήταν από τα πιο σκληρά επαγγέλματα καθώς έπρεπε να βρίσκεσαι για πολλές ώρες κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες, ζέστη ή κρύο, χωρίς τα σημερινά σύγχρονα μέσα. Ήταν όμως από τα πιο σημαντικά για τη ζωή.

Βοσκός
Είναι κι αυτή μια πανάρχαια ασχολία του ανθρώπου, μόνο που η εποχή του βοσκού, ο οποίος με τη βαριά κάπα του, την γκλίτσα και τη φλογέρα του συνόδευε το κοπάδι του στις ραχούλες και στις πεδιάδες, έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Οι μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες είναι σύγχρονες εγκαταστάσεις, που παρέχουν στα ζώα (κότες, αιγοπρόβατα, βοοειδή, γουρούνια) τεχνητές συνθήκες ανάπτυξης.
Ελάχιστους βοσκούς θα συναντήσει κανείς στην ύπαιθρο και κανένας νέος δεν ακολουθεί το πατροπαράδοτο επάγγελμα.