ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΞΗΜΕΝΩΝ... ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ! (πραγματικό περιστατικό)

Ένα καλοκαίρι σε μια όμορφη παραλία της Καβάλας-που μόνιμα προτιμώ - είχε ξεμείνει ένας Κορμοράνος.Είχε γίνει η μασκότ της παραλίας. Ψάρευε μέχρι την αμμουδιά  περνώντας κάτω από τα πόδια των λουόμενων, τα παιδάκια έπαιζαν μαζί του και γενικά η παρουσία του είχε δέσει με την παραλία.
Περίπου δέκα(10) ημέρες από την άφιξη του Κορμοράνου στην παραλία, ένα πρωινό, κατεβαίνοντας στην παραλία, βλέπω μια οικογένεια με τρία παιδιά ν’ ασχολείται με τον Κορμοράνο.
Πώς; Πετώντας του πέτρες. Πρωτοστατούσε μάλιστα ο πατέρας, ο οποίος, όταν έφτανα στην παραλία, ετοιμαζόταν να εκσφενδονίσει μία «κοτρόνα».Επειδή με αντιλήφτηκε δεν την πέταξε.
Μετά από 10’, υπολογίζοντας ότι δεν υπάρχουν αντιδράσεις, σήκωσε μια άλλη πέτρα,σημάδεψε και την έριξε στον Κορμοράνο!
Στις έντονες παρατηρήσεις μου ειρωνεύτηκε την οικολογική μου ευαισθησία λέγοντάς μου πως είναι δάσκαλος που δέκα χρόνια τώρα διδάσκει σε περιβαλλοντικό κέντρο.
Του έδωσα «συγχαρητήρια» λέγοντάς του πως σίγουρα θα έχει κάνει τα χαρτιά του για διευθυντής σχολείου με τόσο αυξημένα προσόντα!
Επίσης, του πρότεινα να κάνει μάθημα στη γέφυρα του Νέστου πετώντας πέτρες στα πουλιά.
Ύστερα από ένα τέταρτο επαληθεύτηκα , αφού για αρκετή ώρα μιλούσε στο τηλέφωνο αγωνιώντας να πληροφορηθεί τα μόρια που συγκέντρωσε για να γίνει διευθυντής σχολείου...


Δάσκαλος Κ.:Η εμπειρία μου δείχνει πως κάπως έτσι είναι όλοι αυτοί με τα αυξημένα προσόντα στη σημερινή Ελλάδα!
Προσωπικά έμεινα έξω από κάθε "διαδικασία" προσόντων,γιατί αηδιάζω με τη σαπίλα.
Το ιστολόγιο τα λέει όλα...