Η ΦΑΛΑΙΝΑ ΠΙΛΟΤΟΣ

Πριν από περίπου 45 εκατομμύρια χρόνια ένα χερσαίο θηλαστικό που ονομάζεται «αρχαιόκητος» επέστρεψε στη θάλασσα. Αρχικά, αποίκισε τις εκβολές ποταμών που ήταν άφθονες σε ψάρια. Με την πάροδο του χρόνου, το σώμα του προσαρμόστηκε στη ζωή στο νερό και απέκτησε το υδροδυναμικό του σχήμα. Τα ρουθούνια «ανέβηκαν» στην κορυφή του κρανίου, τα πίσω πόδια σιγά σιγά εξαφανίστηκαν  και τα μπροστινά πόδια έγιναν πτερύγια, που ακόμα και σήμερα περιέχουν οστέινα δάχτυλα. Για να μπορούν να κολυμπούν ανέπτυξαν την ουρά τους που σε αντίθεση με αυτή των ψαριών είναι παράλληλη με την επιφάνεια του νερού, και για να ισορροπούν το ραχιαίο τους πτερύγιο. Ένα παχύ συμπαγές στρώμα λίπους αναπτύχθηκε για να προστατέψει το σώμα τους από το κρύο των θαλασσών.

Τα κητώδη περιλαμβάνουν τις φάλαινες, τα δελφίνια και τις φώκαινες. Ένας πιο έγκυρος διαχωρισμός όμως είναι σε οδοντοκήτη, αυτά που έχουν δόντια, και μυστακοκήτη που αντί για δόντια έχουν μπαλαίνες με τις οποίες φιλτράρουν το νερό και συγκρατούν την τροφή τους. Έτσι, κάποια είδη που αποκαλούνται συνήθως φάλαινες όπως η όρκα ή η φάλαινα πιλότος, στην πραγματικότητα είναι μεγάλα δελφίνια. Ακόμα και ο φυσητήρας, ο γνωστός μας Μόμπυ Ντικ, που φτάνει τα 18 μέτρα μήκος, είναι οδοντοκήτος. Παγκόσμια υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 80 είδη κητωδών, αν και ακόμα ανακαλύπτονται καινούρια,  ενώ υπάρχοντα είδη χωρίζονται σε περισσότερα με βάση μελέτες του DNA τους. 

Διάβασε για τη φάλαινα: ΚΛΙΚ