Υλοποίηση της Ανοιχτής τάξης. Η Προσπάθεια του Δάσκαλου της Δράσης για Φως και Χρώμα στην Εκπαίδευση. Ο Δια Βίου και Ανυπέρβλητος Αγώνας του Δάσκαλου για τον Μαθητή Του...

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ,26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ


Ο Κριστόφ Μπαρατιέ παρουσίασε σε ειδική προβολή που έγινε στο Γαλλικό Ινστιτούτο (Σίνα 31) την ταινία “Τα Παιδιά της Χορωδίας” (“Les Choristes”), μαζί με τον πρωταγωνιστή Ζεράρ Ζουνιό σε ένα πρωτότυπο κοινό: μαθητές του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών παρακολούθησαν τη γλυκόπικρη ιστορία μιας τάξης μικρών παιδιών που μέσα από τη μουσική αγάπησαν τη ζωή. Μετά το τέλος της ταινίας ο Μπαρατιέ απάντησε στις ερωτήσεις των παιδιών για τις προσωπικές του εμπειρίες που τον επηρέασαν και τον ενέπνευσαν για τη δημιουργία της ταινίας. «Η μουσική για μένα είναι κάτι βασικό και με βοήθησε να ξεπεράσω τα προβλήματα που είχα στη ζωή μου,» είπε ο Μπαρατιέ στα παιδιά που έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα παιδικά βιώματα του σκηνοθέτη. Πριν φύγει από την αίθουσα ο Κριστόφ Μπαρατιέ έβγαλε φωτογραφίες με τα παιδιά και υπέγραψε αυτόγραφα.































ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ:
Christophe Barratier

ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ:

Gerard Jugnot


Βρισκόμαστε πάνω από μισό αιώνα πίσω στο χρόνο, σε ένα γαλλικό αναμορφωτήριο του 1948. Ο πρωταγωνιστής, ένας παιδονόμος, αναλαμβάνει καθήκοντα στο ίδρυμα και έρχεται σε επαφή με τις αναχρονιστικές μεθόδους καταστολής του διευθυντή. Ασημος μουσικός ο ίδιος, επιχειρεί με όπλο την τέχνη του να κερδίσει την πειθαρχία των ανήλικων τροφίμων, αλλά και να αποδείξει στον στενόμυαλο προϊστάμενό του, πως κάτι σπουδαίο μπορεί να προκύψει από εκείνα τα «προβληματικά »παιδιά. Οι επιδόσεις των μαθητών ξεπερνούν κάθε προσδοκία. Μία μέρα το μαγικό τραγούδι της χορωδίας πλημμυρίζει κάθε γωνιά του παγωμένου κτιρίου.
Μπορεί το μοτίβο του καθηγητή που κινητοποιεί τη δημιουργικότητα των απείθαρχων μαθητών, επιτυγχάνοντας την υπακοή τους, να έχει παρουσιαστεί αμέτρητες φορές στον κινηματογράφο, στην περίπτωση της «Χορωδίας
», όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Εδώ, ο χειρισμός της στερεότυπης υπόθεσης γίνεται με τόση γλυκύτητα και με τέτοια επιμονή στη λεπτομέρεια, που μοιάζει σαν να μην έχει ειπωθεί ποτέ ξανά στο παρελθόν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: